Coraz więcej jest dzieci chorych na cukrzycę. Niezdrowy tryb życia i otyłość mają na to duży wpływ. Co zrobić kiedy nasze dziecko zachoruje na cukrzycę? Jak dbać o najmłodszych z cukrzycą radzi dr hab. n. med. Piotr Fichna z Kliniki Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Twoje dziecko jest chore na cukrzycę. Cukrzyca u dzieci diagnozowana jest coraz częściej i dlatego należy dowiedzieć się o niej jak najwięcej. Jak zapobiegać chorobie? Jak dbać o małego diabetyka? Na świecie przybywa ludzi z cukrzycą – przewiduje się, że w 2030 roku będzie ich 380 mln. Czy to prawda, że coraz więcej dzieci choruję na cukrzycę? Na początku lat 90. w Polsce zapadalność na cukrzycę wynosiła około 4,5 na 100 tys. nieletnich poniżej 15. roku życia. Powolutku, ale ciągle podnosiła się i po kilkunastu latach wzrosła prawie trzykrotnie! Zjawisko to obserwowane jest także w innych krajach. Rośnie zachorowalność zarówno na cukrzycę typu 1 (insulinozależną), jak i typu 2. Coraz więcej jest dzieci chorych na cukrzycę. Cukrzycy typu 1, jeśli tylko ujawni się klinicznie, nie sposób przeoczyć. Pojawiają się symptomy, które muszą zaniepokoić rodziców, opiekunów, lekarza rodzinnego – nadmierne pragnienie, senność, osłabienie, chudnięcie. Widać, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego. Niestety trudno rozpoznać chorobę w jej najwcześniejszej, niejawnej fazie. Kiedy pojawią się już zauważalne objawy, oznacza to, że choroba jest zaawansowana. Niszczenie komórek wysp trzustkowych następuje bowiem „milcząco” i dopiero kiedy sięgnie 85 proc. całości, cukrzyca ujawnia się. >> Jak rozpoznać cukrzycę u dziecka? Te objawy powinny cię zaniepokoić Na świecie rośnie liczba osób z cukrzycą. Szczególnie niepokojącym zjawiskiem jest coraz częstsza zapadalność na tę chorobę wśród dzieci i młodzieży. Jeszcze do niedawna cukrzyca typu 2 była niemalże wyłącznie przypadłością ludzi starzejących się. Dziś nierzadkim zjawiskiem są przypadki insulinooporności u dzieci. Co możemy zrobić, by dziecko nie zachorowało na cukrzycę? Niewiele. Wiemy jak ten proces przebiega, ale nie wiemy co go rozpoczyna, ani jak go zahamować. A w cukrzycy typu 2? Do tej pory uważano ją za chorobę dorosłych. Ale teraz dotyka i dzieci. Faktycznie, cukrzyca typu 2 jest bardzo powszechna wśród osób dorosłych, ale od jakiś 10 lat, na świecie szybko wzrasta liczba dzieci dotknięta tym schorzeniem. I w naszej klinice, po przebadaniu kilkuset dzieci z nadwagą i otyłością, okazało się, że w tej grupie 2/3 pacjentów ma bardzo poważne zaburzenia przemiany materii. Zauważono podwyższone stężenie insuliny (insulinoporność), a u wielu z nich też podwyższony poziom cukru we krwi. Co to znaczy? Ni mniej, ni więcej, tylko to, że zachwiane zostały u tych dzieci mechanizmy regulujące przemiany materii i w nieodległym czasie z całą pewnością grozi im cukrzyca typu 2. Stąd alarmujący wniosek: otyłość jest poważnym zaczynem rozwijającej się cukrzycy typu 2! >> Indeks glikemiczny czyli węglowodany na indeksie Czy farmakoterapia może pomóc w walce z nadwagą, będącą przyczyną cukrzycy u dzieci? Przy cukrzycy typu 2 postępującej za otyłością decydujące znaczenie ma dieta i ruch. Niekiedy, gdy styl życia całkowicie nie poddaje się poprawie, podaje się pigułki. Robimy to bardzo rozważnie, dostosowując terapię do konkretnego dziecka, a każde działanie monitorujemy. Podstawowe znaczenie ma jednak edukacja prowadzona przez lekarza lub właściwie przygotowane pielęgniarki. Konieczna jest także dobra współpraca ze specjalistami od ruchu i aktywności fizycznej. Jakie mogą być konsekwencje zbyt późnej diagnozy cukrzycy u dziecka czy jej nieodpowiedniego leczenia? Powikłania są dotkliwe, ich pojawianie postępuje niepostrzeżenie i początkowo nieodczuwalnie. Z czasem dochodzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych, a tym samym do zaburzeń wzroku, układu nerwowego, nerek. I to do tego stopnia, że konieczna staje się dializa, a nawet przeszczep nerki. Innego rodzaju komplikacje i wynikające z tego zagrożenia niosą stany niedocukrzenia. Wymienione tu powikłania występują u dzieci i młodzieży chorujących na cukrzycę typu 1, z wieloletnim złym wyrównaniem metabolicznym, co musimy podkreślić, aby nie mylić ze sobą różnych typów tej choroby. >> Dieta normokaloryczna: dlaczego warto stosować ją u dziecka? Typ 2 cukrzycy, jeżeli wystąpi już w wieku rozwojowym, a nawet „jedynie” otyłość, dają inne powikłania. Są to np. zaburzenia lipidowe, nadciśnienie tętnicze, stłuszczenie wątroby, często przeciążenie szkieletu, zaburzenia dojrzewania, jednak najgorszym z nich wydaje się postępujące pogłębianie oporności na działanie insuliny oraz zaburzenie czynności komórek wydzielających insulinę – to w wieku dorosłym doprowadzi w końcu do takich powikłań, jak w źle kontrolowanej cukrzycy typu 1. Czym one grożą? W najcięższym przypadku uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego, co wynika z „niedocukrzenia” mózgu. Osoby, które taki epizod przeszły, potrafią dostrzec i odpowiednio zinterpretować poprzedzające je symptomy: pocenie się podenerwowanie, brak koncentracji, uczucie głodu, czasem też objawy psychotyczne. Niestety nie zawsze się pojawiają i wtedy bez ostrzeżenia dochodzi do głębokich zaburzeń świadomości, utraty przytomności, drgawek. Tego wszystkiego mali pacjenci muszą się nauczyć. Przed nimi długa droga, którą muszą przeżyć z cukrzycą. Dziecko nie ma takiego poczucia odpowiedzialności, które stałoby na straży właściwej terapii, trwającej zresztą 24 godziny na dobę. Dlatego potrzebuje wsparcia, kogoś, kto nad nim czuwa i uczy podejmować decyzje w tylko z pozoru błahych sprawach: kiedy zjeść, kiedy podać i kiedy zwiększyć dawkę insuliny. Konieczne jest współdziałanie ze szkołą oraz szybka komunikacja z domem. Cukrzyca typu 1 stawia niełatwe zadania przed edukacją zarówno dzieci, jak i opiekunów. >> Otyłość u dzieci: jak odchudzić grube dziecko? Na cukrzycę chorują zarówno dzieci małe, jednoroczne, jak i przedszkolaki, uczniowie i zbuntowane nastolatki. Do każdego trzeba dotrzeć w innej formie, innej szukać motywacji. A to nie jest łatwe, zwłaszcza, że dziecko nie mogąc sobie poradzić, zaczyna uciekać od rzeczywistości. Pojawiają się kłamstewka i oszustwa w odczytywaniu wyników, przyjmowaniu posiłków. Nie wynikają ze złego charakteru młodych pacjentów, ale są przejawem ich bezradności wobec wymagań stawianych przez tę trudną chorobę. Edukacja musi być ciągła, powtarzalna, „szyta„ na miarę pacjenta i jego możliwości. Czym są analogi insuliny i czym się różnią od innych insulin? Są produktami bardzo podobnymi do insuliny, uzyskanymi na drodze biotechnologicznej. Od insuliny ludzkiej różnią się jednym lub kilkoma aminokwasami. To spowodowało zmianę właściwości związanych głównie z ich wchłanianiem się z tkanki podskórnej do krwi. Konsekwencją tego jest przyspieszenie działania (analogi szybko działające) lub jego równomierne wydłużenie (analogi długo działające), natomiast ich oddziaływanie na komórki organizmu, gdy już tam dotrą, jest praktycznie takie, jak insuliny ludzkiej. Jakie korzyści ma z tego pacjent, a zwłaszcza dziecko? Analogi, poprzez ogólnie lepsze zapewnienie wyrównania cukrzycy, znacząco poprawiają jakość życia, ponieważ pozwalają zmniejszyć lub zmienić liczbę posiłków. Możliwe staje się wyeliminowanie dodatkowych przekąsek, które mają ochronić chore dziecko przed wystąpieniem hipoglikemii (znacznego i groźnego spadku poziomu glukozy we krwi), a także zjedzenie czegoś, na co ma ochotę, czasem nawet ciastka. Istnieje bowiem możliwość dodatkowego podania kilku jednostek szybko działającego analogu insuliny, co zwłaszcza dla dzieci jest istotne. Analogi szybko działające wchłaniają się już po kilku, kilkunastu minutach, można je więc podać bezpośrednio przed posiłkiem (nie jest konieczne, jak w przypadku insuliny ludzkiej, zachowanie 30–45-minutowej przerwy między wstrzyknięciem a początkiem posiłku). Można również doraźnie, według potrzeby, modyfikować dawki. >> Wczasy odchudzające - sposób na trwałą zmianę nawyków żywieniowych dziecka Chorzy na cukrzycę mają nadzieję na przełom w jej leczeniu. Skąd może on nadejść? Z genetyki, biotechnologii, komórek macierzystych?Wszystkie te kierunki są obiecujące. Na wszystkich tych polach prowadzone są badania. Trudno powiedzieć która z tych dróg najszybciej doprowadzi do oczekiwanego przełomu. Ale bez względu na to, jedno jest pewne: oczekujący na nowości farmakologiczne nie są zwolnieni z codziennego, żmudnego wykonywania zaleceń lekarzy. I to w wielu aspektach. Bo terapia cukrzycy jest jak krzesło oparte na czterech nogach: lekach, diecie, ruchu i edukacji. I żadnej z nich nie może zabraknąć Dzieciństwo kojarzy się z beztroską i zabawą. Jak to pogodzić z ostrymi rygorami jakie diabetykom narzuca choroba? Na ile nowoczesna terapia pomaga dźwigać ten ciężar? Postęp w leczeniu cukrzycy jest ogromny. Badania koncentrują się na poszukiwaniu coraz lepszych rozwiązań kliniczno-farmakologicznych w dążeniu do naśladowania fizjologicznego uwalniania insuliny. Wyprodukowanie wysoko oczyszczonych insulin ludzkich oraz opracowanie nowoczesnych metod ich podawania – pomp insulinowych oraz penów, to kroki milowe w udoskonalaniu metod leczenia. Kolejnym bardzo istotnym osiągnięciem było wprowadzenie analogów insuliny ludzkiej. Dr hab. n. med. Piotr Fichna, Klinika Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu miesięcznik "Zdrowie"

Cukrzyca u dzieci zdarza się coraz częściej. Leczenie cukrzycy jest trudne dla dziecka, wymaga bowiem dyscypliny. Jak dbać o najmłodszych z cukrzycą radzi dr hab. n. med. Piotr Fichna. Cukrzyca u dzieci zdarza się coraz częściej. Leczenie cukrzycy jest trudne dla dziecka, wymaga bowiem dyscypliny. Jak dbać o najmłodszych z cukrzycą radzi dr hab. n. med. Piotr Fichna. Spis treściCukrzyca coraz częstszą chorobą wśród dzieci. Profilaktykę trzeba rozpoczynać już w okresie prenatalnym Na świecie rośnie liczba osób z cukrzycą. Szczególnie niepokojącym zjawiskiem jest coraz częstsze występowanie cukrzycy u dzieci i młodzieży. Jeszcze do niedawna cukrzyca typu 2 była niemalże wyłącznie przypadłością ludzi starzejących się. Dziś nierzadkim zjawiskiem są przypadki insulinooporności u bardzo młodych. Cukrzyca u dzieci pojawia się coraz częściej. Czy to prawda? Na początku lat 90. w Polsce zapadalność na cukrzycę wynosiła około 4,5 na 100 tys. nieletnich poniżej 15. roku życia. Powolutku, ale ciągle podnosiła się i po kilkunastu latach wzrosła prawie trzykrotnie! Zjawisko to obserwowane jest także w innych krajach. Rośnie zachorowalność zarówno na cukrzycę typu 1 (insulinozależną), jak i typu 2. Cukrzycy typu 1, jeśli tylko ujawni się klinicznie, nie sposób przeoczyć. Pojawiają się symptomy, które muszą zaniepokoić rodziców, opiekunów, lekarza rodzinnego – nadmierne pragnienie, senność, osłabienie, chudnięcie. Widać, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego. Niestety trudno rozpoznać chorobę w jej najwcześniejszej, niejawnej fazie. Kiedy pojawią się już zauważalne objawy, oznacza to, że choroba jest zaawansowana. Niszczenie komórek wysp trzustkowych następuje bowiem „milcząco” i dopiero kiedy sięgnie 85% całości, cukrzyca ujawnia się. Cukrzyca u dzieci: co możemy zrobić, by do tego nie doszło? Niewiele. Wiemy jak ten proces przebiega, ale nie wiemy co go rozpoczyna, ani jak go zahamować. Cukrzyca typu 2 u dzieci? Do tej pory uważano ją za chorobę dorosłych. Ale teraz dotyka i dzieci. Faktycznie, cukrzyca typu 2 jest bardzo powszechna wśród osób dorosłych, ale od jakiś 10 lat, na świecie szybko wzrasta liczba dzieci dotknięta tym schorzeniem. I w naszej klinice, po przebadaniu kilkuset dzieci z nadwagą i otyłością, okazało się, że w tej grupie 2/3 pacjentów ma bardzo poważne zaburzenia przemiany materii. Zauważono podwyższone stężenie inspiny (inspinoporność), a u wielu z nich też podwyższony poziom cukru we krwi. Co to znaczy? Ni mniej, ni więcej, tylko to, że zachwiane zostały u tych dzieci mechanizmy regpujące przemiany materii i w nieodległym czasie z całą pewnością grozi im cukrzyca typu 2. Stąd alarmujący wniosek: otyłość jest poważnym zaczynem rozwijającej się cukrzycy typu 2! Czy farmakoterapia może pomóc w walce z nadwagą? Przy cukrzycy typu 2 postępującej za otyłością decydujące znaczenie ma dieta i ruch. Niekiedy, gdy styl życia całkowicie nie poddaje się poprawie, podaje się pigułki. Robimy to bardzo rozważnie, dostosowując terapię do konkretnego dziecka, a każde działanie monitorujemy. Podstawowe znaczenie ma jednak edukacja prowadzona przez lekarza lub właściwie przygotowane pielęgniarki. Konieczna jest także dobra współpraca ze specjalistami od ruchu i aktywności fizycznej. Cukrzyca u dzieci: jakie mogą być konsekwencje zbyt późnej diagnozy czy złego prowadzenia? Powikłania są dotkliwe, ich pojawianie postępuje niepostrzeżenie i początkowo nieodczuwalnie. Z czasem dochodzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych, a tym samym do zaburzeń wzroku, układu nerwowego, nerek. I to do tego stopnia, że konieczna staje się dializa, a nawet przeszczep nerki. Innego rodzaju komplikacje i wynikające z tego zagrożenia niosą stany niedocukrzenia. Wymienione tu powikłania występują u dzieci i młodzieży chorujących na cukrzycę typu 1, z wieloletnim złym wyrównaniem metabolicznym, co musimy podkreślić, aby nie mylić ze sobą różnych typów tej choroby. Typ 2 cukrzycy, jeżeli wystąpi już w wieku rozwojowym, a nawet „jedynie” otyłość, dają inne powikłania. Są to np. zaburzenia lipidowe, nadciśnienie tętnicze, stłuszczenie wątroby, często przeciążenie szkieletu, zaburzenia dojrzewania, jednak najgorszym z nich wydaje się postępujące pogłębianie oporności na działanie inspiny oraz zaburzenie czynności komórek wydzielających inspinę – to w wieku dorosłym doprowadzi w końcu do takich powikłań, jak w źle kontrolowanej cukrzycy typu 1. Cukrzyca u dzieci: czym one grożą? W najcięższym przypadku uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego, co wynika z „niedocukrzenia” mózgu. Osoby, które taki epizod przeszły, potrafią dostrzec i odpowiednio zinterpretować poprzedzające je symptomy: pocenie się podenerwowanie, brak koncentracji, uczucie głodu, czasem też objawy psychotyczne. Niestety nie zawsze się pojawiają i wtedy bez ostrzeżenia dochodzi do głębokich zaburzeń świadomości, utraty przytomności, drgawek. Tego wszystkiego dzieci z cukrzycą muszą się nauczyć. Przed nimi długa droga, którą muszą przeżyć z chorobą. Dziecko nie ma takiego poczucia odpowiedzialności, które stałoby na straży właściwej terapii, trwającej zresztą 24 godziny na dobę. Dlatego potrzebuje wsparcia, kogoś, kto nad nim czuwa i uczy podejmować decyzje w tylko z pozoru błahych sprawach: kiedy zjeść, kiedy podać i kiedy zwiększyć dawkę inspiny. Konieczne jest współdziałanie ze szkołą oraz szybka komunikacja z domem. Cukrzyca typu 1 stawia niełatwe zadania przed edukacją zarówno dzieci, jak i opiekunów. Na cukrzycę chorują zarówno dzieci małe, jednoroczne, jak i przedszkolaki, uczniowie i zbuntowane nastolatki. Do każdego trzeba dotrzeć w innej formie, innej szukać motywacji. A to nie jest łatwe, zwłaszcza, że dziecko nie mogąc sobie poradzić, zaczyna uciekać od rzeczywistości. Pojawiają się kłamstewka i oszustwa w odczytywaniu wyników, przyjmowaniu posiłków. Nie wynikają ze złego charakteru młodych pacjentów, ale są przejawem ich bezradności wobec wymagań stawianych przez tę trudną chorobę. Edukacja musi być ciągła, powtarzalna, „szyta„ na miarę pacjenta i jego możliwości. Jak to pogodzić z ostrymi rygorami jakie diabetykom narzuca choroba? Na ile nowoczesna terapia pomaga dźwigać ten ciężar? Postęp w leczeniu cukrzycy jest ogromny. Badania koncentrują się na poszukiwaniu coraz lepszych rozwiązań kliniczno-farmakologicznych w dążeniu do naśladowania fizjologicznego uwalniania inspiny. Wyprodukowanie wysoko oczyszczonych inspin ludzkich oraz opracowanie nowoczesnych metod ich podawania – pomp inspinowych oraz penów, to kroki milowe w udoskonalaniu metod leczenia. Kolejnym bardzo istotnym osiągnięciem było wprowadzenie analogów inspiny ludzkiej. Czym są analogi inspiny i czym się różnią od innych inspin? Są produktami bardzo podobnymi do inspiny, uzyskanymi na drodze biotechnologicznej. Od inspiny ludzkiej różnią się jednym lub kilkoma aminokwasami. To spowodowało zmianę właściwości związanych głównie z ich wchłanianiem się z tkanki podskórnej do krwi. Konsekwencją tego jest przyspieszenie działania (analogi szybko działające) lub jego równomierne wydłużenie (analogi długo działające), natomiast ich oddziaływanie na komórki organizmu, gdy już tam dotrą, jest praktycznie takie, jak inspiny ludzkiej. Jakie korzyści ma z tego pacjent, a zwłaszcza dziecko z cukrzycą? Analogi, poprzez ogólnie lepsze zapewnienie wyrównania cukrzycy, znacząco poprawiają jakość życia, ponieważ pozwalają zmniejszyć lub zmienić liczbę posiłków. Możliwe staje się wyeliminowanie dodatkowych przekąsek, które mają ochronić chore dziecko przed wystąpieniem hipoglikemii (znacznego i groźnego spadku poziomu glukozy we krwi), a także zjedzenie czegoś, na co ma ochotę, czasem nawet ciastka. Istnieje bowiem możliwość dodatkowego podania kilku jednostek szybko działającego analogu inspiny, co zwłaszcza dla dzieci jest istotne. Analogi szybko działające wchłaniają się już po kilku, kilkunastu minutach, można je więc podać bezpośrednio przed posiłkiem (nie jest konieczne, jak w przypadku inspiny ludzkiej, zachowanie 30–45-minutowej przerwy między wstrzyknięciem a początkiem posiłku). Można również doraźnie, według potrzeby, modyfikować dawki. Chorzy na cukrzycę mają nadzieję na przełom w jej leczeniu. Skąd może on nadejść? Z genetyki, biotechnologii, komórek macierzystych? Wszystkie te kierunki są obiecujące. Na wszystkich tych polach prowadzone są badania. Trudno powiedzieć która z tych dróg najszybciej doprowadzi do oczekiwanego przełomu. Ale bez względu na to, jedno jest pewne: oczekujący na nowości farmakologiczne nie są zwolnieni z codziennego, żmudnego wykonywania zaleceń lekarzy. I to w wielu aspektach. Bo terapia cukrzycy jest jak krzesło oparte na czterech nogach: lekach, diecie, ruchu i edukacji. I żadnej z nich nie może zabraknąć. Cukrzyca coraz częstszą chorobą wśród dzieci. Profilaktykę trzeba rozpoczynać już w okresie prenatalnym Źródło: Ile wiesz o cukrzycy? Pytanie 1 z 14 W jaki sposób można zdefiniować cukrzycę? To choroba metaboliczna, która charakteryzuje się niskim poziomem glukozy we krwi. To choroba metaboliczna, charakteryzująca się wysokim poziomem glukozy we krwi. Konsultacja: Dr hab. n. med. Piotr Fichna, Klinika Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu

Cukrzyca u dzieci to najczęstsza choroba przewlekła wieku rozwojowego. Co gorsza, z każdym rokiem liczba zachorowań u dzieci wzrasta. Sprawdź, jakie są objawy cukrzycy u dzieci, co ją wywołuje, a także jak można rozpoznać chorobę. Czy dzieci chorują na cukrzycę? Cukrzyca jest grupą chorób metabolicznych, które manifestują się hiperglikemią, czyli podwyższonym stężeniem glukozy we krwi. Długotrwała hiperglikemia jest wyjątkowo niebezpieczna dla organizmu, gdyż może doprowadzić do trwałego uszkodzenia wielu narządów, zwłaszcza oczu, nerek i serca. Z danych epidemiologicznych wynika, że na całym świecie na cukrzycę mogą chorować 422 miliony osób. Szacuje się, że co 11 osoba dorosła ma zdiagnozowaną cukrzycę. Choroba występuje także u dzieci. Stała się najczęstszym schorzeniem przewlekłym wieku rozwojowego. Cukrzyca wykrywana jest nawet u niemowląt i nastolatków. Co gorsza, z każdym rokiem liczba przypadków cukrzycy u dzieci wzrasta. Szacunki NFZ podają, że do 2025 roku liczba pacjentów chorych na cukrzycę i nadciśnienie wzrośnie o blisko 35 proc. Jeśli chodzi o dzieci, to samo źródło podaje, że ,,w 2018 r. cukrzycę typu I miało blisko 22 tys. dzieci i młodzieży do 18 roku życia" ( Przyczyny cukrzycy u dzieci. Czy choroba ta może być dziedziczona? Przyczyną cukrzycy u dzieci jest defekt wydzielania lub działania insuliny – hormonu produkowanego przez komórki beta trzustki, który obniża stężenie glukozy we krwi. Organizm zdrowej osoby produkuje insulinę w odpowiednim ilościach, co skutkuje zaopatrywaniem komórek w niezbędną energię, pozyskiwaną między innymi z glukozy, a co za tym idzie regulacją glikemii. Po zjedzeniu posiłku poziom glukozy we krwi wzrasta. Wówczas komórki beta trzustki produkuję insulinę, która umożliwia metabolizm glukozy i w ten sposób zapewnia energię niezbędną do wykonywania codziennych czynności. Jeśli stężenie glukozy spada, organizm przestaje wydzielać insulinę, a zamiast niej wydziela inne hormony, które podnoszą stężenie glukozy do odpowiedniego poziomu. U dziecka chorego na cukrzycę mechanizm ten zawodzi. Czy dziecko może odziedziczyć cukrzycę? Czynniki genetyczne mogą wpływać na zwiększone predyspozycje do wystąpienia cukrzycy. Źródła podają, że ,,ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1 u dzieci jest 3 razy większe, gdy choruje na cukrzycę typu 1 ojciec. Zwiększa się również, gdy choruje rodzeństwo.” ( Objawy cukrzycy u dzieci - czy zawsze są typowe? Cukrzyca u dzieci objawia się zazwyczaj: wielomoczem (poliurią), wzmożonym pragnieniem (polidypsją), wzmożonym lub osłabionym łaknieniem, spadkiem masy ciała. Wymienia się także mniej charakterystyczne objawy cukrzycy u dzieci, takie jak: senność, osłabienie, zaburzenia widzenia, bóle mięśni, trudno gojące się rany, choroby intymne – grzybica pochwy, zapalenie napletka. Pierwsze objawy cukrzycy u dzieci mogą wystąpić w każdym wieku. Warto jednak zapamiętać, że cukrzyca typu 1 manifestuje się u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, zaś cukrzyca typu 2 u nastolatków. Groźnym objawem natomiast jest kwasica ketonowa, gdyż stanowi powikłanie nieleczonej cukrzycy. Kwasica ketonowa jest zespołem przemiany węglowodanowej, tłuszczowej, białkowej oraz gospodarki wodno-elektrolitowej i równowagi kwasowo-zasadowej. Jest to wynik nagłego i dużego niedoboru insuliny. Jakie są objawy skórne cukrzycy u dzieci? Niewystarczająco szeroko omawianymi objawami cukrzycy u dzieci są objawy skórne. Zakażenia zarówno bateryjne, jak i grzybiczne są powszechne przy tym schorzeniu. Wielu chorych cierpi na grzybicę międzypalcową. Hiperglikemia utrudnia gojenie ran, co ułatwia rozwój bakteriom, a to z kolei może prowadzić do czyraków i innych groźniejszych chorób, jak np. róża zgorzelinowa lub pęcherzowa. Innym objawem świadczącycm o tym, że glikemia chorego nie jest w normie może być stwardniała skóra. Pojawiają się także pęcherzyki wypełnione surowicą i rumieniowe ogniska w okolicy stawów. U dziecka z cukrzycą często występują także zajady, które się nie goją. Na czym polega cukrzyca typu 1 u dzieci? Wymienia się dwa podstawowe powody niewłaściwej regulacji glukozy w organizmie, skutkujące hiperglikemią. Jeden z nich wynika z tego, że komórki beta trzustki nie produkują insuliny w odpowiedniej ilości, a drugi z tego, że insulina jest wydzielana w odpowiedniej ilości, ale tkanki organizmu nie są wrażliwe na jej działanie. W pierwszym przypadku diagnozuje się u dzieci cukrzycę typu 1 (inaczej cukrzycę insulinozależną), zaś w drugim cukrzycę typu 2. Wśród dzieci i młodzieży w Polsce dominuje cukrzyca typu 1, która jest chorobą autoimmunologiczną, uwarunkowaną genetycznie. Stanowi ona zdecydowaną większość wszystkich przypadków zachorowań. W przebiegu schorzenia dochodzi do nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej. Organizm dziecka produkuje przeciwciała, które niszczą trzustkę, prowadząc do wyniszczenia komórek odpowiedzialnych za produkcję insuliny. Cukrzyca typu 1 u dzieci może rozwinąć się w każdym wieku. Średnio jest wykrywana od 6 miesiąca życia do okresu wczesnej dorosłości. Co warto podkreślić, cukrzyca u niemowlaka, który nie ukończył 6. miesiąca życia zazwyczaj jest wynikiem mutacji genetycznych. Jak objawia się cukrzyca typu 2 u dzieci i młodzieży? Zdecydowanie rzadziej wykrywa się cukrzycę typu 2 u dzieci. Warto jednak podkreślić, że w większości przypadków cukrzyca typu 2 jest wykrywana u nastolatków. Pierwsze symptomy zazwyczaj pojawiają się w okresie dojrzewania lub w drugiej dekadzie życia. Średnia wieku w momencie rozpoznania choroby wynosi ok. 13,5 roku. Cukrzyca typu 2 nie jest uwarunkowana genetycznie. Za jej rozwój w dużej mierze odpowiadają czynniki środowiskowe, zwłaszcza niewłaściwa dieta. Ten typ choroby dotyka głównie osoby z nadwagą i otyłością. Z uwagi na zwiększenie częstości występowania nadwagi i otyłości wśród dzieci i młodzieży, rośnie też ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2. Jak rozpoznać cukrzycę u dziecka? Na czym polega diagnostyka? Obecność wymienionych objawów nie wystarczy do rozpoznania cukrzycy u dziecka. Konieczne jest wykonanie badań diagnostycznych. W pierwszej kolejności wykonuje się badania laboratoryjne na oznaczenie stężenia glukozy we krwi. Badania krwi należy wykonać na czczo. Poziom cukru we krwi u dziecka powinien wynosić 70-99 mg/dl. Jeśli przekracza 126 mg/dl, daje to lekarzowi podstawy do zdiagnozowania cukrzycy. Przy wartościach powyżej 99 mg/dl stwierdza się jedynie podwyższony cukier u dziecka. W razie wątpliwości wykonuje się doustny test obciążania glukozą, który polega na oznaczeniu stężenia glukozy na czczo, a następnie 2 godziny po podaniu dziecku 1,75 glukozy na kilogram masy ciała. Za normę uznaje się stężenie do 140 mg/dl, zaś o cukrzycy świadczy glikemia wynosząca powyżej 200 mg/dl dwie godziny po podaniu glukozy. W diagnostyce cukrzycy u dzieci wykonuje się także inne badania, badanie kreatyniny, jonogram, próby wątrobowe, gazometrię w celu oceny stopnia zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej, badanie ogólne moczu w celu oceny glukozurii oraz ketonurii. Na czym polega leczenie cukrzycy u dzieci? Czy choroba ta jest wyleczalna? Leczenie cukrzycy u dzieci i nastolatków na przede wszystkim na celu dbałość o ich prawidłowy rozwój (zarówno psychiczny, jak i fizyczny), jakość życia, a także zapobieganie wystąpieniu ostrych i przewlekłych powikłań tej choroby. Co wpływa na to, jaki rodzaj leczenia zostanie obrany przez lekarza? Jest to przede wszystkim: typ cukrzycy, wiek dziecka, potrzeby, predyspozycje i możliwości dziecka. Leczenie cukrzycy u dzieci i młodzieży polega głównie na zastępowaniu insuliny lub podawniu innych doustych leków przeciwcukrzycowych. Dodatkowo niezbędne jest ciągłe monitorowanie glikemii u dziecka, edukowanie i uświadamianie rodziców/opiekunków na temat zdrowego stylu życia oraz ogólnej profilaktyki cukrzycy (o której piszemy w dalszej części artyułu), a także samych aspektów choroby i np. obliczania dawak insuliny, używania pompy insulinowej, odczytywania wyników na sensorach do mierzenia glukozy, postępowania w przypadku infekcji, hipoglikemii czy hiperglikemii u dziecka, itd. Lista umiejętności do opanowania w przypadku dziecka-diabetyka, a także proces jego pielęgnacji są zatem dość skomplikowane. Czy cukrzyca u dzieci jest wyleczalna? Ciągły rozwój medycyny sprawia, że powstaje coraz więcej nowych preparatów insulinowych. Postęp w zakresie leczenia cukrzycy umożliwia dobór bardziej indywidualnej metody insulinoterapii. Te działania pomagają w leczeniu cukrzycy u dzieci, jednak wciąż nie są w stanie skutecznie wyleczyć. Aby wyrównywać poziom glikemii u dzieci, stosuje się podawanie insuliny najbardziej zbliżonej do jej fizjologicznej sekrecji. Odbywa się to poprzez iniekcje skórne lub przy użyciu pompy insulinowej, (która - należy zaznaczyć - jest refundowana osobom chorym na cukrzycę do 26. roku życia.). Warto przy tym wspomnieć o normach insuliny u dzieci. M. Myśliwiec w swoim artykule ,,Cukrzyca u dzieci..." podaje, że - dobowe zapotrzebowanie na insulinę u dzieci wynosi 0,6–0,75 j./kg/d., natomiast w okresie dojrzewania — 1,5–2,0 j./kg/d. Jak można przeczytać w ,,Insulinoterapia i osobiste pompy insulinowe…” (Pańkowska, 2003) insulinoterapia przy użyciu pomp insulinowych uznawana jest za najlepszy sposób terapii cukrzycy typu 1, pozwalając na wyrównanie poziomu cukru we krwi oraz zmniejszając ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Dodatkowo jest dużo bardziej komfortowa niż stosowanie zastrzyków podskórnych. Autorzy ,,Osobistej pompy insulinowej u 7-tygodniowego niemowlęcia z cukrzycą noworodkową” (2006) podają, że noworodki z rozpoznaną cukrzycą mogą być bezpieczne i skutecznie leczone przy pomocy pompy insulinowej. Cukrzycę u małych dzieci łatwiej leczyć za pomocą wspomnianego urządzenia niż u tych starszych, w wieku szkolnym, ponieważ to wymaga od nich większej motywacji i świadomości. Jest to zatem znacznie bardziej problematyczne, dlatego decyzję o typie leczenia podejmuje lekarz wraz z rodzicami chorego dziecka. Obecnie na rynku są dostępne sensory, dzięki którym możliwe jest nieprzerwane monitorowanie glikemii u dzieci. Takie czujniki mają postać elektrod wstrzykiwanych pod skórę, które mierzą poziom cukru we krwi. Wyniki można odczytać przykładając urządzenie z uprzednio zainstalowaną aplikacją do miejsca, w którym znajduje się elektroda. Smartfon pomocny w monitorowaniu poziomu glukozy? Oczywiście! Jest to bardzo korzystne rozwiązanie, choć niestety dość kosztowne. Kluczem do prawidłowego leczenia cukrzycy jest odpowiednio przeprowadzina diagnostyka. Czasem zamiast insulinoterapii stosuje się doustne podawanie leków przeciwcukrzycowych. Jak widać, istnieją liczne metody leczenia cukrzycy u dzeci. Mali pacjenci muszą również przebywać pod stałą opieką diabetologa, przechodzić systematyczne badania i kontrole, a także monitoring w kierunku powikłań i chorób współistniejących. Profilaktyka cukrzycy u dzieci. Co zrobić, by opóźnić jej rozwój? Okazuje się, że obecnie nie ma żadnego sprawdzonego sposobu na to, aby zapobiec lub chociażby opóźnić wystąpienie cukrzycy typu 1 u dzieci. Profilaktyka przy tego typu chorobie nie jest możliwa zarówno wśród ogólnej populacji, jak i u osób szczególnie narażonych na jej wystąpienie (znajdujących się w tzw. grupach ryzyka). Sytuacja wygląda zupełnie inaczej w przypadku cukrzycy typu 2. Tutaj możliwe i zalecane jest podejmowanie różnych działań, które mogą zapobiec lub opóźnić jej wystąpienie u dziecka. Jesteś rodzicem lub opiekunem? Oto, co zakłada profilaktyka cukrzycy typu 2 u dzieci: Po pierwsze regularna aktywność fizyczna. Zachęć swoje dziecko do sportu. Może to być bieganie, jeżdzenie na rowerze, pływanie, gimanastyka, sporty walki, a może balet? Pamiętaj, że aktywność musi być dostosowana do wieku i możliwości dziecka. Przede wszystkim postaw na to, co lubi Twoja pociecha, by aktywność stała się przyjemnością. Ruch zmniejsza ryzyko wystąpienia otyłości, a to z kolei zapobiega cukrzycy typu 2. Jeśli dziecko nie chce ćwiczyć, prowokuj różne sytuacje, które zmuszą go do porusznia się, z nim przystanek wcześniej, jeśli jedździsz komunikacją miejską, by przejść spacerem dłuższy odcinek drogi, Dieta - to słowo klucz. Zadbaj o zdrowe, regularne i pełnowartościowe posiłki dla swojego dziecka. Najlepiej postaw na składniki o niskim idenksie glikemicznym. Staraj się unikać wysokoprzetworzonej żywności. Podczas przygotowywania posiłku wybieraj raczej gotowanie i pieczenie zamiast smażenia (szczególnie na głębokim tłuszczu). Ogranicz spożycie cukrów prostych i dużej ilości soli w niezdrowych przekąskach. Ponadto - czytaj etykiety. Te wszystkie działania z pewnością poprawią stan zdrowia Twojego dziecka i całej rodziny, a także zmniejszą ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 i inne choroby.

Widok (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 10:40 Witajcie, chciałabym zapytać dziewczyny, które miały w ciąży stwierdzoną cukrzycę ciążową: czy przenosiłyście ciążę? Ja na ostatniej wizycie dowiedziałam się, że przy cukrzycy nie powinno się chodzić po terminie i poród powinien być wywołany przed terminem jeśli samo się nie zacznie dziać. Zastanawiam się jak to jest w praktyce, bo jednak lekarze podważają swoje zdanie, trzrymają pacjentki nawet 3 tyg po wyznaczonym terminie byle samo się zaczęło. Ja od swojego lekarza dosatne skierowanie do szpitala na Kliniczną ze wskazaniem, że mam cukrzycę i nalezy zakończyć ciążę wcześniej, ale zastanawiam się czy oni to wezmą pod uwagę. (mój lekarz nie pracuje na Klinicznej). Jak to u Was wyglądało? 1 1 ~foczka (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 11:28 obie ciąże rodziłam po terminie, 8 dni, 4 dni - poród naturalnie się rozpoczął, nie musiałam jechać wcześniej do szpitala, miałam tylko regularnie robione ktg. Tylko że u mnie waga dzieci była prawidłowa (3300, 3500) więc problemu nie było, wyniki cukru też udawało mi się osiągać prawidłowe samą dietą, bez insuliny. 2 1 ~niezalogowana izulucha (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 14:23 fakt nie rodzilam w pl, ale byla to moja druga ciaza i wyszla mi cukrzyca juz w 16tc, wiec zaczelam od diety, pozniej tabletki, a ostatnie 2 miesiace lecialam na insulinie, dziecko rodzilam w 37tc z waga 3900, gdzie celem bylo dziecko ponizej 4kg, oczywiscie mialam planowa cc. ja niestety zmagalam sie z wszeakimi powiklaniami u dziecka po porodzie, ale bylismy wszyscy na to przygotowani. aha 1 dziecko, niby bez cukrzycy , bo 2x mi badano, urodzilam w 39tc z waga 4500kg i nie spodziewal sie nikt takiej wagi, urodzilam tez przez cc. wiec jak dziecko przybiera ok , a ty sie dobrze czujesz to ok. Fakt przy insulinie bardzo przystopowa mi z wzrostem. po ciazy , nie mam tej cukrzycy, choc profilaktycznie co roku mam badanie wlasnie na cukrzyce. 0 0 (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 15:05 Rodziłam w tym roku także z cukrzycą ciążową na Klinicznej, nie słyszałam o wywołaniu przed terminem, mi lekarka kazała się zgłosić ze skierowaniem na wywołanie porodu w dzień terminu z miesiączki jeśli się samo nie ruszy. Pieniądze szczęścia nie dają, ale łatwiej cierpieć w luksusie... [url= [/url] 0 0 ~kasia (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 15:13 trzy lata temu leżałam na patologii na klinicznej przez ponad dwa miesiące, ja cukrzycy nie miałam, ale przez moją salę przewinęło się dużo dziewczyn z cukrzycą, przyjmowali je ok 37-38tc większość miała cesarki. Ale to było trzy lata temu więc może polityka w tej kwestii się zmieniła, ja bym na twoim miejscu podjechała na izbę przyjęć i zapytała co i jak, tylko nie rano, bo wtedy sa planowane przyjęcia i straszne tam zamieszanie. 1 2 (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 15:20 Teraz już nie robią cesarek tak szybko;) sama leżałam na patologi kilka razy jak cukier mi "skakał" ale na poród wywoływany przyjechałam... Pieniądze szczęścia nie dają, ale łatwiej cierpieć w luksusie... [url= [/url] 0 0 ~Maja (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 21:24 Jaagnes a wywoływali Ci odrazu w dzień terminu czy jeszcze leżałaś na patalogi? 1 0 (8 lat temu) 22 lipca 2014 o 21:43 Rodziłam w 2009r. na Klinicznej. Termin miałam na urodziłam(przez cc - brak postępów porodu i spadek tętna dziecka) :) Dzień wcześniej zostałam przyjęta na patologię z powodu wysokiego ciśnienia (miałam też problemy z ciśnieniem w ciąży) Cukrzyca regulowana dietą 1 1 (8 lat temu) 23 lipca 2014 o 10:29 Przyjęli mnie dwa dni po terminie z powodu braku miejsc na patologii, dzwoniłam rano i się dowiadywałam;)) czy są miejsca bo jestem z Wejherowa i nie za bardzo pasowało mi jeździć i wracać tak jak to było pierwszego dnia;) Na oddział patologi trafiłam przed południem w piątek, w sobotę miałam próbę oksy, usg dopplerowskie i zwykłe, a w niedzielę rano ok 8h trafiłam na porodówkę na wywołanie. Po czwartej kroplówce przebili mi pęcherz płodowy a ok 19:30 jak już prosiłam o znieczulenie pan Mędraś podjął decyzję o cc z powodu braku postępów porodu, podejrzenia makrosomi płodu i mojej wąskiej miednicy;) Pieniądze szczęścia nie dają, ale łatwiej cierpieć w luksusie... [url= [/url] 1 2 ~Maja (8 lat temu) 23 lipca 2014 o 10:35 dziękuję dziewczyny za info. Czyli te 2 dni odleżałaś Jaagnes. Dało radę te 2 dni kontrolować cukry na szpitalnej diecie?;) 0 0 ~Monika12345 (8 lat temu) 23 lipca 2014 o 12:45 hej ja miałam cukrzycę ciążową i nadciśnienie. trafiłam na patologię na Klinicznej w połowie 36 tc ale to z powodu bardzo wysokiego ciśnienia, które nie dawało się zbić tabletkami. w szpitalu potrzymali mnie tydzień, unormowali ciśnienie i wywołali mi poród co do diety szpitalnej to da się opanować na niej cukry bo dostajesz dietę cukrzycową ;) np. zamiast jasnego chleba lub bułki masz ciemny chleb. zamiast mortadeli dostajesz chudą wędlinkę ;) u mnie w ciąży nie dało się cukrów regulować dietą i musiałam sobie wstrzykiwać insulinę. całe szczęście po ciąży wszystko przeszło jak ręką odjął :) a co lepsze przy drugiej ciąży nie miałam ani cukrzycy ani nadciśnienia :) jedna do drugiej ciąży nie podobna :) a lekarka mnie "straszyła" że przy drugiej ciąży pewnie będzie powtórka z rozrywki ;) 1 0 (8 lat temu) 23 lipca 2014 o 16:14 Dało się;) dla słodkich mam są czasami inne posiłki, nawet smaczniejsze niż dla zwykłych;). Jedzenia jest mało ale dość smaczne;) Na Klinicznej łącznie spędziłam ze 2 mc ale w kilku ratach po 2-3 tyg;) Pieniądze szczęścia nie dają, ale łatwiej cierpieć w luksusie... [url= [/url] 0 0 ~falancik (8 lat temu) 25 lipca 2014 o 23:14 Ja rodzilam w listopadzie i mialam cukrzyce insulinowa . Dostalam skierowanie na kliniczna od swojego lekarza prowadzacego. Zgodnie z jego wytycznymi ciaze cukrzycowa nalezy zakonczyc na ok tyfzien przed terminem porodu. Tak bylo u mnie. Przyjecie do szpitala potem badania, nastepnego dnia proba oxy,a kolejnego po nieudanej probie oxy przebicie pecherza plodowego i porod. 0 2 ~mamama (8 lat temu) 26 lipca 2014 o 19:48 To zależy od tego czy jest powód do szybszego rozwiązania ciazy. Jak wszystko jest ok to nie ma takiej potrzeby. Oczywiście wtedy wchodzi w grę częsty monitoring stanu ciazy spr przepływów i ktg. Ja mam cukrzycę ale insulinową. Pierwsza ciaza zakończona w 39 tc, druga w 35. Pobyt na patologii jedynie w przypadku tej drugiej, bo była z problemami. To właśnie przy cukrzycy insulinowej jest wskazanie do szybszego rozwiązania. Przy ciazowej chyba to aż tak nie wygląda. 0 0 ~mamama (8 lat temu) 26 lipca 2014 o 19:53 Co do diety to na samym szpitalnym jedzeniu przy cukrzycy nie da rady tym bardziej ze ostatni posiłek jest po godz 16. Ja miałam jeszcze swoje jedzenie. 1 1 ~mamama (8 lat temu) 26 lipca 2014 o 19:57 Aha jeszcze co do cukrzycy ciazowej to diabetolog mi mowiła ze kobiety które taka miały to mają 50% szans na cukrzycę II typu w starszym wieku. To tak trochę poza tematem. 0 0 (8 lat temu) 27 lipca 2014 o 17:52 Mi z powodu cukrzycy zrobiono planowe CC. 0 0 do góry

Pytanie nadesłane do redakcji Mój syn w chyba 2. roku życia miał epizod ciężkiej hipoglikemii - rozpoznano hipoglikemię ketotyczną. W sytuacjach chorób, wymiotów itp. miałem pilnować, aby nie nawracała. Trzymałem się granicznego poziomu 60 mg%. Czy jak miewał 60-65 mg%, to było to dla niego szkodliwe? Czy 70 mg%, o których mowa w artykule dotyczy leczenia cukrzycy, czy jest wartością uniwersalną? Pytam, bo dziecko jest w granicach 3. percentyla, jeśli chodzi o wzrost, ma niedowagę i opóźniony wiek kostny - proponowano mu GH off label. Referer: Nowości dotyczące kryterium rozpoznania hipoglikemii Odpowiedziała dr n. med. Agnieszka Brandt specjalista pediatrii Klinika Pediatrii, Diabetologii i Endokrynologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego U dzieci w wieku przedszkolnym hipoglikemia często może być wywołana przedłużającym się głodzeniem lub towarzyszącą infekcją, taką jak nieżyt żołądkowo-jelitowy. W większości przypadków ten stan kliniczny jest przejściowy. Wątroba 10-kilogramowego dziecka zawiera 20-25 g glikogenu, co wystarcza na pokrycie zapotrzebowania na glukozę tylko przez okres 6-12 godzin. Po tym czasie musi dojść do glukoneogenezy w wątrobie, czyli syntezy glukozy z aminokwasów. Defekty glukoneogenezy ujawniają się zazwyczaj, gdy zostanie przerwana praktyka częstego karmienia. Prekursory glukoneogenezy pochodzą głównie z białek mięśni. Masa mięśniowa małego dziecka jest znacznie mniejsza od masy dorosłych, natomiast zapotrzebowanie na glukozę w stosunku do masy ciała jest znacznie większe. Powoduje to obniżoną zdolność do kompensowania niedoboru glukozy. Hipoglikemia ketotyczna jest najczęstszą postacią hipoglikemii u dzieci. Rozpoczyna się zwykle między 18. miesiącem a 5. rokiem życia i ustępuje samoistnie przed 9. rokiem życia. Epizody hipoglikemii występują typowo podczas infekcji i ograniczenia przyjmowania pokarmów. Ketonuria i ketonemia oraz brak hiperinsulinemii potwierdzają rozpoznanie. Etiologia hipoglikemii ketotycznej, która cechuje się występowaniem hipoalaninemii może być związana z defektem deaminacji oksydacyjnej aminokwasów, transaminacji, syntezy alaniny lub wyrzutu alaniny z mięśnia. Dzieci z hipoglikemią ketotyczną są często mniejsze niż rówieśnicy. W ten sposób zmniejszenie masy mięśniowej może ograniczyć dopływ substratu glukoneogenicznego, co prowadzi do szybkiego wystąpienia hipoglikemii i ketozy. Hipoglikemia spowodowana zaburzeniami regulacji homeostazy przebiega ze szczególnie nasiloną ketozą. Za hipoglikemię wymagająca wykonania badań diagnostycznych u dzieci, uznaje się stężenie glukozy poniżej 45 mg/dl (<2,6 mmol/l). Utrzymywanie w tym przypadku glikemii powyżej 60 mg/dl jest wystarczające. Ważne jest regularne karmienie dziecka. Glikemia 60-65 mg/dl nie jest szkodliwa dla OUN.

fot. Fotolia Jak traktować dziecko z cukrzycą w szkole? Dziecko z cukrzycą wymaga nieustannej uwagi, kontroli jego poziomu cukru oraz bezwzględnego podporządkowania się nakreślonym przez rodzica rygorom związanym z chorobą. Cukrzyca uczy dziecko odpowiedzialności, brania aktywnego udziału w radzeniu sobie z chorobą. Czasami dziecko nie radzi z tym sobie lub przejawia bunt. Nauczyciel powinien wspierać dziecko psychicznie, okazać zrozumienie, pomóc w radzeniu sobie z niepożądanymi emocjami. Ważne jest uczestnictwo dziecka w życiu społecznym, w grupie rówieśniczej i zapewnienie możliwości pełnienia różnych ról. Głównym zadaniem dla nauczyciela jest stworzenie dobrej relacji z dzieckiem. Dlatego nauczyciel powinien: wykazać się empatią, uważnie obserwować zachowanie dziecka i reagować na niepokojące objawy, rozumieć jego trudności, zachęcać do uczestnictwa w życiu klasy i szkoły, pomóc zaadoptować się w szkolnej rzeczywistości i w grupie rówieśniczej, rozwijać zainteresowania dziecka, wzmacniać jego samodzielność i zaradność w związku z chorobą, pomóc dziecku koncentrować się na swoich pozytywnych i mocnych stronach, pomóc przyjąć pozytywna postawę wobec choroby Więcej na temat cukrzycy u dzieci Czym jest cukrzyca typu 1? Cukrzyca typu 1 jest chorobą przewlekłą mająca podłoże autoimmunologiczne lub genetyczne. Przyczyną jej powstania jest proces niszczenia komórek beta trzustki, produkujących insulinę. W wyniku powstania choroby ilość wytwarzanej insuliny jest zbyt mała lub działa bez pożądanego efektu. Insulina jest niezbędna do wchłonięcia glukozy z krwiobiegu do komórek. W komórkach glukoza ulega procesom spalania, w wyniku których organizm produkuje energię niezbędną do jego prawidłowego działania. W przypadku niedoboru insuliny glukoza nie jest wchłaniana do komórek i krąży we krwi, powodując hiperglikemię – wysoki poziom cukru. Cukrzyca typu 1 wymaga podawania insuliny penem lub pompą insulinową. Na dzień dzisiejszy cukrzyca jest chorobą nieuleczalną. Trzeba tylko umieć sobie z nią radzić. Cukrzyca nie ogranicza funkcjonowania dziecka w szkole, wymaga jedynie obserwacji i samokontroli. W związku z tym nauczyciel pomagający dziecku nie wykonuje żadnych czynności medycznych, jedynie techniczne. Od strony medycznej nad cukrzycą czuwa lekarz. Dlaczego mały diabetyk musi kontrolować stężenie glukozy we krwi? Cukrzyca typu 1 wymaga prowadzenia choroby tak, aby utrzymać właściwe stężenia glukozy we krwi. Polega to głównie na właściwej gospodarce insuliny. Dlaczego utrzymanie prawidłowego poziomu jest tak ważne? Zbyt niski poziom powoduje nieprawidłowe funkcjonowanie organizmu: zaburzenia w działaniu mózgu i serca. Brak reakcji w celu zapobiegnięcia hipoglikemii może doprowadzić do utraty przytomności, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci chorego. Przy zbyt wysokim poziomie glukozy we krwi, organizm produkuje związki ketonowe powodujące zakwaszenie organizmu i mogące doprowadzić do śpiączki ketonowej. Jeśli hiperglikemia (wysoki poziom cukru) utrzymuje się długo, powoduje uszkodzenie narządów wewnętrznych: serca, nerek, oczu, nerwów. Wyróżniono 3 zasadnicze elementy niezbędne do kontroli przebiegu choroby: insulinoterapia – polega na podawaniu za pomocą wstrzyknięć hormonu – insuliny, którego nie wyprodukuje uszkodzona trzustka, odpowiednio zaplanowana i realizowana aktywność ruchowa obniżająca glikemię, zdrowe odżywianie i odpowiednia dieta polegająca na obliczaniu zawartości węglowodanów w posiłkach; istotne jest ograniczenie cukrów prostych (np. słodyczy) oraz kaloryczności posiłków. Hipoglikemia w cukrzycy typu 1 Jak rozpoznać hiperglikemię i hipoglikemię u dziecka? Dziecko w szkole może poczuć się źle w dwóch zasadniczych przypadkach: w trakcie hiperglikemii – wysoki poziom glukozy we krwi, w trakcie hipoglikemii – niski poziom glukozy we krwi. Objawy według częstotliwości występowania: Hipoglikemia (zbyt niski cukier): bladość, pocenie się, zmiany nastroju (płaczliwość, kłótliwość, kapryśność, wesołkowatość), nadpobudliwość, osłabienie zdolności koncentracji, głód, zmęczenie, agresywność, drżenie, osłabienie, zawroty lub bóle głowy, nudności, zaburzenia widzenia lub mowy, szerokie źrenice, szybkie bicie serca, utrata przytomności. Hiperglikemia (zbyt wysoki cukier): nudności, wymioty, zmęczenie, ospałość, częste oddawanie moczu, bóle brzucha, ciężki oddech, zapach acetonu z ust, ból w klatce piersiowej, trudności z oddychaniem, szybki oddech, zaburzenia świadomości, osłabienie. W obu przypadkach występują podobieństwa i różnice dotyczące objawów. Często również u poszczególnych chorych występują indywidualne objawy w poszczególnych stanach, jak i mogą nie występować żadne symptomy. Tylko i wyłącznie dokonany pomiar poziomu cukru przy pomocy glukometru potwierdzi występującą nieprawidłowość. Co robić? W przypadku hiperglikemii – wysokiego poziomu cukru – konieczne jest podanie dodatkowej insuliny, tzw. korekty. Jest to sprawa indywidualna dla każdego chorego i w tym przypadku należy postępować zgodnie z wytycznymi lub skontaktować się z rodzicem/opiekunem. Przy wysokiej glikemii bezwzględnie konieczne jest sprawdzenie acetonu w moczu lub ketonów we krwi. Przy ich obecności należy bezwzględnie i jak najszybciej skontaktować się z rodzicami/opiekunami, w niektórych przypadkach będzie konieczny kontakt z lekarzem. W przypadku niebezpiecznej dla życia i zdrowia hipoglikemii – niskiego poziomu cukru – postępowanie jest uzależnione od stanu chorego. Przy zgłoszonym złym samopoczuciu, w miarę możliwości potwierdzonym pomiarem glikemii przy pomocy glukometru, podaje się dziecku dodatkowe pożywienie zawierające węglowodany, zgodnie z zaleceniami rodziców. Nie daj się zaskoczyć - 5 wczesnych objawów cukrzycy Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

#1 Hej przepraszam jeśli taki wątek już był ale nie znalazłam nic podobnego co odpowiedziałoby na moje pytanie. Mam cukrzycę ciążową od 14 tc, obecnie jestem w 34 tc. Po dzisiejszej wizycie jestem załamana bo stosując się do diety cukrzycowej, rezygnując z, wielu produktów na które miałabym ochotę, okazuje się, że wszystko to na nic bo moje dziecko jest większe niż powinno być w tym tygodniu ciąży Wg tabelek powinno ważyć 2200 - 2300 g, a waży 2700 g (wg diabetolog). Dodam, że u ginekologa, na wizycie ważył 1657 g i ginekolog chwalił, że cukrzyca jest opanowana bo syn był pośrodku siatki centylowej. Nie chce mi się wierzyć żeby w 3 tyg przytył ponad 1 kg, tym bardziej, że nie zmieniłam diety. Dlatego zastanawiam się czy pomiar wagi wykonany na innym aparacie usg może być przełamany? Czy to możliwe, że te pomiary nie są dokładne? To moje pierwsze dziecko, w dodatku po poronieniu i przy powikłaniu jakim jest cukrzyca i szczerze mówiąc wszystko co jest odstępstwem od normy strasznie mnie stresuje... Jestem drobnej budowy ciała (160cm) więc dochodzą do tego jeszcze kwestie związane z porodem i wszystkimi ewentualnymi powikłaniami dużego dziecka. W sensie powikłaniami dla dziecka. Czy ktoś miał podobną sytuację i mógłby podzielić się swoimi doświadczeniami? Zwariuję od tego wszystkiego reklama #2 Usg waha sie +-500 g. Nie panikuj #3 Ale czekaj czekaj, te 2700 zmierzył diabetolog? Oni robią takie rzeczy? Waga jest porównywalna tylko jeśli mierzy ta sama osoba na tym samym sprzęcie. Inna osoba może inaczej "złapać" . #4 Ale czekaj czekaj, te 2700 zmierzył diabetolog? Oni robią takie rzeczy? Waga jest porównywalna tylko jeśli mierzy ta sama osoba na tym samym sprzęcie. Inna osoba może inaczej "złapać" . Tak. Tę wagę zmierzyła diabetolog bo nie pasował jej rytm serca w KTG. Po czym podczas usg stwierdziła, że jest wszystko ok z przepływami i rytmem serca. Tyle, że doczepiła się do wagi. Dodam, że od miesiąca chodzę do swojej położnej na KTG raz w tygodniu i ona nigdy nie miała zastrzeżeń do zapisów. Ginekolog też twierdzi, że wszystko jest ok. Kolejną wizytę mam więc zobaczymy co oni mi powie w kwestii wagi. Diabetolog nigdy wcześniej nie robiła pomiaru wagi, a dziś mi wyjechała z czymś takim. Dlatego zastanawiam się na ile ten jej pomiar jest wiarygodny? Bo jeśli syn naprawdę tyle waży obecnie to do 38 tc pewnie dobije do 4 kg... #5 4kg urodzeniowej to nadal nie jest bardzo duże dziecko, chociaż powyżej średniej. Rozumiem, że boisz się rodzenia większego dziecka przy porodzie naturalnym, ale tak naprawdę waga nie wszystko jeszcze mówi, bo tę samą wagę może mieć dziecko dłuższe a chudsze oraz krótsze i grubsze. Wiadomo chodzi potem o obwód główki. Sama miałam wykonywane trzy różne pomiary na dwa tygodnie przed porodem (trzech lekarzy, trzy gabinety, trzy aparaty USG) i zmierzone wagi były ok 2700, 2800, 3100. Ostatecznie dziecko miało 3500. Oczywiście lekko jeszcze zdarzyło urosnąć, ale nie tyle. Także błędy pomiaru są naprawdę spore, tak jak tu napisała Jadwiga przyjmuje się że 500g błędu jest dozwolone. Najważniejsze żeby dobrze ocenili cię przy porodzie. Musisz mieć zrobioną ocenę wymiarów miednicy - ja miałam w szpitalu- i na tej podstawie zdecydują, czy jesteś w stanie urodzić dziecko takich gabarytów. A w trakcie porodu opiekuje się tobą położna i ma trzymać rękę na pulsie. Także nie przejmuj się aż tak bardzo waga dziecka, jeśli tylko reszta jest pod kontrolą. #6 4kg urodzeniowej to nadal nie jest bardzo duże dziecko, chociaż powyżej średniej. Rozumiem, że boisz się rodzenia większego dziecka przy porodzie naturalnym, ale tak naprawdę waga nie wszystko jeszcze mówi, bo tę samą wagę może mieć dziecko dłuższe a chudsze oraz krótsze i grubsze. Wiadomo chodzi potem o obwód główki. Sama miałam wykonywane trzy różne pomiary na dwa tygodnie przed porodem (trzech lekarzy, trzy gabinety, trzy aparaty USG) i zmierzone wagi były ok 2700, 2800, 3100. Ostatecznie dziecko miało 3500. Oczywiście lekko jeszcze zdarzyło urosnąć, ale nie tyle. Także błędy pomiaru są naprawdę spore, tak jak tu napisała Jadwiga przyjmuje się że 500g błędu jest dozwolone. Najważniejsze żeby dobrze ocenili cię przy porodzie. Musisz mieć zrobioną ocenę wymiarów miednicy - ja miałam w szpitalu- i na tej podstawie zdecydują, czy jesteś w stanie urodzić dziecko takich gabarytów. A w trakcie porodu opiekuje się tobą położna i ma trzymać rękę na pulsie. Także nie przejmuj się aż tak bardzo waga dziecka, jeśli tylko reszta jest pod kontrolą. Dziękuję za odpowiedź. Wymiary główki i brzuszka także oceniała i wszystko jest w porządku. #7 @MiliMay Pierwszy raz słyszę, żeby diabetolog oceniał wagę dziecka... Bo rozumiem, że wykonał USG? Ja bym w tej kwestii raczej ufała lekarzowi, który robi takie badania na co dzien. Z waga za dużo nie pomogę, bo u mnie było w drugą stronę - tez prawdopodobnie za sprawa cukrzycy. Córka ur. 37t1d z waga 2660g, a syn ur. 35t2d z waga 2490g. #8 Diabetolog dla ciężarnych, to nie jest zwykły diabetolog. To ginekolog położnik diabetolog dlatego wykonuje również USG, żeby oceniać wpływ cukrzycy na dziecko. A jak z wynikami cukrów i Ciebie? Bo to że stosujesz ta sama dietę cały czas, nie musi oznaczać, że cukru są cały czas opanowane. Dojrzewająca ciąża coraz bardziej obciąża organizm, więc często cukier zaczynają podnosić produkty, które kilka tygodni wcześniej były ok. A duże wahania cukru mogą wpływać na wagę dziecka. Ale też, jak dziewczyny pisały - USG to +/- pół kg #9 @Okiennica Moja diabetolog była dla ciężarnych, ale nie była ginekologiem i opierała się na wynikach wykonanych przez ginekologa. Nie spotkałam takiego połączenia - przynajmniej u siebie w mieście, więc to raczej nie jest reguła. reklama #10 Diabetolog dla ciężarnych, to nie jest zwykły diabetolog. To ginekolog położnik diabetolog dlatego wykonuje również USG, żeby oceniać wpływ cukrzycy na dziecko. A jak z wynikami cukrów i Ciebie? Bo to że stosujesz ta sama dietę cały czas, nie musi oznaczać, że cukru są cały czas opanowane. Dojrzewająca ciąża coraz bardziej obciąża organizm, więc często cukier zaczynają podnosić produkty, które kilka tygodni wcześniej były ok. A duże wahania cukru mogą wpływać na wagę dziecka. Ale też, jak dziewczyny pisały - USG to +/- pół kg Nie mam pojęcia czy ta moja diabetolog jest jednocześnie ginekologiem ale zakładam, że tak bo przyjmuje w poradni diabetologicznej dla ciężarnych na Polnej w Poznaniu. Cukry mam nieco podniesione naczczo (w granicach 90 do 94). Modyfikuję dietę w zależności od tego co zjadłam i jaki był potem cukier. Kilka produktów już musiałam wyeliminować. Tyle, że za chwilę chyba nie będę już miała co jeść :/ Insuliny nie mam, chociaż jest o niej mowa od momentu kiedy została zdiagnozowana czyli o 5 mc... Jednak ciągle tylko słyszę, że dajmy czas diecie, spróbujmy dietą, że to już końcówka ciąży etc. Tymczasem okazuje się nagle, że dziecko jest dużo za duże :/

Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, która pojawia się nawet u małych dzieci. Dlatego rodzice powinni być świadomi jej objawów, by w razie ich wystąpienia jak najszybciej udać się do lekarza i ustalić sposób terapii. Szybko podjęte leczenie pozwala ograniczyć szkody w organizmie dziecka, zapewniając mu prawidłowy wzrost i młodzieńcza a inne typy cukrzycyCukrzyca to choroba ogólnoustrojowa, wyróżniająca się nieprawidłowym metabolizmem węglowodanów. Występują wtedy zaburzenia metaboliczne, będące wynikiem braku działania insuliny, związany z zaburzeniami jej wydzielania lub zmianami w jej działaniu. Zaburzeniom tego typu często towarzyszą procesy zapalne w organizmie, zaburzenia neurologiczne i predyspozycje do zmian to hormon wydzielany do krwi poprzez komórki beta wysp trzustki. Jest konieczny do przyswajania przez tkanki glukozy, którą organizm pozyskuje ze spożywanych cukrzycy może wystąpić nieprawidłowy stan fizjologiczny:hiperglikemia, czyli zwiększone stężenie glukozy we krwi, hiperlipidemia, czyli zwiększone stężenie różnych rodzajów tłuszczów we krwi, hiperaminoacydemia, czyli zwiększenie stężenie różnych aminokwasów we krwi. Cukrzyca nie jest chorobą jednolitą. Dotychczas wyróżniono 4 typy cukrzycy:cukrzyca typu 1 (młodzieńcza), cukrzyca typu 2, cukrzyca ciężarnych, cukrzyca wtórna. Objawy cukrzycy u dzieci i młodzieży związane bezpośrednio z zaburzeniami tolerancji glukozy mogą mieć bardzo zróżnicowane podłoże. U dzieci mogą występować wszystkie znane postaci choroby, poza cukrzycą ciążową. Rośnie liczba przypadków, w których nie można jednoznacznie zakwalifikować postaci cukrzycy. U młodych najczęściej pacjentów diagnozuje się cukrzycę typu 1. Typ ten pojawia się u dzieci po 6. miesiącu życia i spowodowany jest znacznym niedoborem insuliny w następstwie samozniszczenia wysp trzustkowych produkujących ten hormon. W Polsce co roku diagnozuje się ponad 1200 nowych przypadków cukrzycy typu 1 u typu cukrzycy u młodych pacjentów opiera się głównie na obrazie klinicznym, a więc wnikliwej diagnozie. Cukrzyca może pojawić się u dziecka w każdym wieku. Po rozpoznaniu cukrzycy u dzieci należy monitorować regularnie ich wzrost i rozwój. Co 2 lata należy wykonywać badania w kierunku celiakii. U chorych na cukrzycę mogą pojawić się pewne choroby towarzyszące, jednak nie oznacza to, że rozwiną się u wszystkich i zaburzenia towarzyszące cukrzycy: niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, celiakia, bielactwo, pierwotna niedoczynność nadnerczy, lipodystrofia, czyli zanik tkanki tłuszczowej, obumieranie tłuszczowate skóry, zespół organicznej ruchomości stawów, obrzęk, zmiany kostne. Przyczyny cukrzycy u dzieci są uzależnione są od jej typu. Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną i ma podłoże genetyczne. Natomiast cukrzyca typu 2 rozwija się pod wpływem czynników zwiększające zagrożenie cukrzycą typu 2 to: nadwaga, otyłość, niezdrowa dieta, obfitująca w wysokoprzetworzoną żywność, brak aktywności fizycznej, czynniki genetyczne. Jakie objawy wywołuje hiperglikemia i na czym polega pierwsza pomocCukrzyca typu 2 – objawy i leczenieObjawy cukrzycy u dzieciObjawy cukrzycy typu 1 u dzieci to:częste oddawanie moczu, czyli poliuria, wzmożone pragnienie, czyli polidypsja, nagła utrata masy ciała określana jako chudnięcie bez powodu, związana z odwodnieniem bądź brakiem odpowiedniej podaży kalorii, ciągłe zmęczenie i osłabienie, częste wstawanie do toalety w nocy, moczenie nocne z uwagi na to, że organizm chcąc usunąć nadmiar cukru częściej wydala mocz, zaburzenia widzenia, rozdrażnienie, brak chęci do nauki, zaburzenia rytmu serca, związane z podwyższonym poziomem cukru we krwi, uszkadzającym naczynia krwionośne oraz nerwy, zajady w kącikach ust, zapach acetonu z ust, kurcze mięśni. U dzieci z cukrzycą typu 1 jednym z głównych objawów choroby jest wzmożone pragnienie. Dziecko może wypijać nawet 6 litrów wody dziennie, wciąż odczuwając ciągłe wpływem częstego oddawania moczu może dojść do odwodnienia lub nawet niewydolności nerek. Utrata masy ciała związana jest z niedoborem insuliny w organizmie, dlatego w przypadku nagłego chudnięcia należy skontaktować się z lekarzem. Należy być też czujnym, gdy dziecko skarży się na nagłe skurcze łydek, ponieważ zwykle wynika to z niedoboru potasu. Dziecko zmagające się z cukrzycą typu 1 może być apatyczne i blade, jak również często zapadać w drzemki. Objawy, jakie daje u dzieci cukrzyca typu 2, to:częste napady głodu, zmęczenie i senność, umiarkowanie zwiększone pragnienie, objawy skórne: sucha i swędząca skóra, infekcje intymne. Polacy jedzą za dużo cukru! Jak to wpływa na ich zdrowie? [RAPORT] Objawy cukrzycy u dzieci – reguła czterech symptomówW Wielkiej Brytanii w 2012 roku wdrożono kampanię społeczną mającą na celu uświadamianie rodziców co do symptomów cukrzycy typu 1. Akcję tę, w języku angielskim określono jako 4T, od słów:toilet (toaleta), tired (zmęczony), thirsty (spragniony), thinner (chudszy). Częste oddawanie moczu powinno zaniepokoić rodziców, zwłaszcza jeśli dotychczas dziecko robiło to regularnie. Jeśli rodzicom wydaje się, że żadna ilość napojów nie jest w stanie ugasić pragnienia dziecka, jest to kolejny objaw, jakiego nie powinny bagatelizować. Pogodne i energiczne wcześniej dziecko skarży się na brak energii? To także powód do wizyty u lekarza. Wyraźnym sygnałem do niepokoju jest też sytuacja, kiedy niemowlę przestaje przybierać na wadze, a starsze dziecko zaczyna ją tracić. Obecność już dwóch spośród czterech wymienionych objawów powinna być wskazaniem do konsultacji lekarskiej. Jest to tym bardziej istotne, jeśli na cukrzycę typu 1 choruje ktoś z glukozy w ciąży - przebieg i wskazania do wykonaniaGlukoza na czczo – normy. Jak badać poziom cukru we krwi?Cukrzyca dziecięca – diagnoza i leczenieRodzic, który zaobserwuje u swojej pociechy pierwsze objawy cukrzycy, powinien udać się z dzieckiem do lekarza rodzinnego, gdzie wykonany zostanie prosty test diagnostyczny –badanie glikemii na czczo. Badania wykonywane w diagnostyce cukrzycy u dzieci to:poziom cukru na czczo, doustny test obciążenia glukozą, czyli krzywa cukrowa, oznaczenie przeciwciał przeciwko antygenom wysp trzustkowych, oznaczenie stężenia insuliny lub peptydu C, oznaczenie hemoglobiny glikowanej, oznaczenie glukozy w moczu, oznaczenie ciał ketonowych w moczu lub w krwi, badanie poziomu cholesterolu. Warto przeczytać:Czym jest indeks glikemiczny? Lista produktów o niskim, średnim i wysokim IGCzym jest i na czym polega badanie krzywej cukrowej?Jeśli badania wskażą na cukrzycę, należy udać się do diabetologa w celu ustalenia schematu leczenia dziecka, które bazuje głównie na podawaniu insuliny. Cukrzycy typu 2 nie leczy się na początku farmakologicznie, lecz zmienia dietę oraz negatywne nawyki w ogólnym stylu życia dziecka. W momencie, w którym trzustka wydziela zbyt mało insuliny bądź całkowicie przestaje ją produkować, jedyną metodą leczenia jest dostarczanie insuliny z zewnątrz. Podaje się ją w formie wstrzyknięć przy użyciu specjalnych wstrzykiwaczy, bądź w postaci ciągłego podskórnego wlewu z użyciem osobistej pompy podawanej insuliny, a także częstość i pora wstrzyknięć, uzależnione są od liczny posiłków zjadanych przez dziecko, ich wielkości i składu, a także od prowadzonego trybu życia. Nie bez znaczenia jest też ewentualna obecność innych chorób. W leczeniu cukrzycy u dzieci kwestią kluczową oprócz insulinoterapii jest stosowanie diety cukrzycowej. Posiłki muszą dostarczać energii niezbędnej do prawidłowego wzrostu, a także powinny sprzyjać utrzymaniu masy ciała odpowiedniej do wzrostu. Optymalny dobór dawek insuliny sprzyja zachowaniu stężenia glukozy we krwi przybliżonego do wartości prawidłowych. W ten sposób można uniknąć negatywnego wpływu nadmiaru lub niedoboru glukozy na funkcjonowanie narządów. Kluczowym elementem terapii cukrzycy jest właściwie zbilansowana i urozmaicona dieta cukrzycowa, która dostarcza niezbędnych witamin i składników mineralnych. W cukrzycy typu 1 priorytetem jest zachowanie równowagi pomiędzy przyjmowaną insuliną, węglowodanami i aktywnością cukrzycy typu 2 ważne jest monitorowanie ilości i jakości spożywanych węglowodanów. Poziom cukru może się ustabilizować, jeśli wprowadzona zostanie dieta ketonowa i cukrzycowa jest groźna. Poznaj jej objawy, przyczyny i leczenie Insulinooporność to prosta droga do cukrzycy!Insulinoterapia u dzieci chorych na cukrzycęInsulinoterapia u dzieci i młodzieży z cukrzycą powinna być podjęta jak najszybciej. Zapobiega to cukrzycowej kwasicy ketonowej, czyli stanowi groźnemu dla zdrowia, a nawet dla życia pacjentów. Często zdarza się, że rodzice ignorują pierwsze sygnały. Wówczas do lekarza zgłaszają się, gdy choroba jest już od grupy wiekowej, w jakiej znajduje się dziecko, insulina musi być podawana jako substytut w stopniu jak najbardziej przypominającym rytm jej naturalnego wydzielania w organizmie. Poza ustaleniem schematu insulinoterapii bardzo ważne jest równoczesna edukacja dziecka i jego rodziny co do tego, jak radzić sobie z cukrzycą na co dzień. Wiedza powinna być podawana w sposób dostosowany do wieku dziecka, a kompleksowa edukacja – do potrzeb całej insulinoterapii dzieci i młodzieży należy dążyć do utrzymania odpowiedniego stężenia insuliny, jakie pokrywa całodobowe zapotrzebowanie podstawowe oraz zapotrzebowanie zwiększone, odpowiednie do posiłków, jakie spożywa dziecko. Dobową dawkę insuliny należy regularnie kontrolować oraz modyfikować, o ile jest taka konieczność. Chore dzieci należy zachęcać do wstrzyknięć w te same okolice ciała w tych samych porach dnia, jednak unikać wstrzyknięć w te same miejsca. Obowiązkiem rodziców i lekarzy jest monitorowanie miejsc i metody wykonywania wstrzyknięć ofertyMateriały promocyjne partnera

Czy któraś z Was to miała? Czy stosowałyście specjalną dietę? Czy objawy ustąpiły po porodzie? Podzielcie się swoimi doświadczeniami. KAŻDY TEMATZdrowie i urodaCUKRZYCA CIĄŻOWA Angina u dwulatka Mój Synek ma 2 lata i 2 miesiące. Od miesiąca kaszlał i smarkał a od środy dostał gorączki (w okolicach +/- 39) W tym samym dniu zaczął gorączkować mąż –... Czytaj dalej → Skubanie paznokci – Co robić, gdy dziecko skubie paznokcie? Może wy macie jakieś pomysły, Zuzanka od jakiegoś czasu namiętnie skubie paznokcie, kiedyś walczyłam z brudem za nimi i obcinaniem ich, a teraz boję się że niedługo zaczną jej wrastać,... Czytaj dalej → Mozarella w ciąży Dzisiaj naszła mnie ochota na mozarellę. I tu mam wątpliwości – czy w ciąży można jeść mozzarellę?? Na opakowaniu nie ma ani słowa na temat pasteryzacji. Czytaj dalej → Czy leczyć hemoroidy przed porodem? Po pierwszej ciąży, a bardziej porodzie pojawiły się u mnie hemoroidy, które się po jakimś czasie wchłonęły. Niestety teraz pojawiły się znowu. Jestem w 6 miesiącu ciąży i nie wiem,... Czytaj dalej → Ile kosztuje żłobek? Dziewczyny! Ile płacicie miesięcznie za żłobek? Ponoć ma być dofinansowany z gminy, a nam przyszło zapłacić 292 zł bodajże. Nie wiem tylko czy to z rytmiką i innymi. Czy tylko... Czytaj dalej → Pytanie do stosujących zastrzyki CLEXANE w ciąży Dziewczyny mam pytanie wynikające z niepokoju o clexane w ciąży. Biorąc od początku ciąży zastrzyki Clexane w brzuch od razu zapowiedziano mi, że będą oprócz bolesności, wylewy podskórne, sińce, zrosty... Czytaj dalej → Mam synka w wieku 16 m-cy. Budzi się w nocy o stałej porze i nie może zasnąć. Mój syn budzi się zawsze o 2 lub 3 w nocy i mimo podania butelki z piciem i wzięcia do łóżka zasypia dopiero po ok. 2 godzinach. Wcześniej dostawał w... Czytaj dalej → Dziewczyny po cc – dreny Dziewczyny, czy któraś z Was miała zakładany dren w czasie cesarki? Zazwyczaj dreny zdejmują na drugi dzień i ma on na celu oczyszczenie rany. Proszę dajcie znać, jeśli któraś miała... Czytaj dalej → Meskie imie miedzynarodowe. Kochane mamuśki lub oczekujące. Poszukuję imienia dla chłopca zdecydowanie męskiego. Sama zastanawiam się nad Wiktorem albo Stefanem, ale mój mąż jest jeszcze niezdecydowany. Może coś poradzicie? Dodam, ze musi to... Czytaj dalej → Czy to możliwe, że w 15 tygodniu ciąży?? Dziewczyny!!! Sama nie wiem co mam o tym myśleć. Wczoraj wieczór przed kąpielą zauważyłam przezroczystą kropelkę na piersi, ale niezbyt się nią przejełam. Po kapieli lekko ucisnęłam tą pierś i... Czytaj dalej → Jaką maść na suche miejsca od skazy białkowej? Dziewczyny, których dzieci mają skazę białkową, może polecicie jakąś skuteczną maść bez recepty na suche placki, które pojawiają się na skórze dziecka od skazy białkowej? Czym skutecznie to można zlikwidować? Czytaj dalej → Śpi albo płacze – normalne? Juz sama nie wiem co mam myśleć. Mój synek ma dokładnie 5 tygodni. A mój problem jest taki, że jak mały nie śpi, to płacze. Nie mogę nawiązać z nim... Czytaj dalej → Wielotorbielowatość nerek W 28 tygodniu ciąży zdiagnozowano u mojej córeczki wielotorbielowatość nerek – zespół Pottera II. Mój ginekolog skierował mnie do szpitala. W białostockim szpitalu po usg powiedziano mi, że muszę jechać... Czytaj dalej → Ruchome kolano Zgłaszam się do was z zapytaniem o tytułowe ruchome kolano. Brzmi groźnie i tak też wygląda. dzieciak ma 11 miesięcy i czasami jego kolano wyskakuje z orbity wygląda to troche... Czytaj dalej →

W wyniku przeprowadzonych badań odkryto, że otyłe dzieci są znacznie bardziej narażone na zachorowanie na cukrzycę niż dorośli. Dodatkowe kilogramy sprawiają, że aby zapewnić odpowiedni poziom cukru we krwi, zwiększa się zapotrzebowanie na insulinę. Zbyt szybkie przybieranie na wadze sprawia, że dzieci zaczynają chorować na cukrzycę. Na dodatek większość dzieci i rodziców nie wie, co można jeść przy tej chorobie. Zobacz film: "Całodobowe przedszkola dla dzieci" spis treści 1. Czy można uniknąć cukrzycy u dziecka? 2. Jakie są objawy cukrzycy u dziecka? 3. Jak leczyć cukrzycę u dzieci? 4. Edukacja dziecka z cukrzycą rozwiń 1. Czy można uniknąć cukrzycy u dziecka? Ryzyko wystąpienia cukrzycy u dzieci można zminimalizować przy zastosowaniu odpowiedniej diety i dawki aktywności fizycznej. Należy zwrócić szczególną uwagę na to, co jedzą najmłodsi. Dieta powinna być bogata w nieprzetworzone produkty. Ale powinna być też smaczna. Jeśli dziecko będzie zbyt szybko przybierało na wadze, a na dodatek nie będzie aktywne fizycznie, wtedy może zachorować na cukrzycę typu 2. Niezbędna jest wówczas odpowiednia wiedza na temat tego, co można jeść przy cukrzycy. Jednak warto pamiętać, że łatwiej jest zapobiegać, niż leczyć. 2. Jakie są objawy cukrzycy u dziecka? Najważniejsze w przypadku cukrzycy u dzieci jest szybkie rozpoznanie choroby. Pozwala to na odpowiednie dobranie metody leczenia cukrzycy. Dlatego, kiedy zauważymy, że dziecko: łatwo się męczy, nawet przy wykonywaniu prostych czynności, zmaga się z ogólnym osłabieniem, którego powodów nie można ustalić, jest apatyczne i rozdrażnione, nie przejawia chęci do zabawy; z bardzo żywego dziecka staje się niezwykle spokojnym i sennym, cierpi na zaburzenia widzenia, pije coraz więcej, bez wyraźnej potrzeby, znacznie częściej niż zwykle oddaje mocz, powinniśmy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, gdyż mogą to być objawy cukrzycy. Jeśli przegapimy podstawowe objawy wskazujące na cukrzycę, może się okazać, że u dziecka pojawią się nudności, ból brzucha, wymioty, zaburzenia świadomości, śpiączka ketonowa. Są to stany świadczące o zagrożeniu życia. Ich pojawienie może wynikać z tego, że rodzicie nie zauważyli podstawowych objawów cukrzycy. Może też wynikać z charakteru cukrzycy. Dziecko zmagające się z cukrzycą powinno potrafić mierzyć poziom cukru we krwi Zwłaszcza u małych dzieci choroba może rozwijać się przez dłuższy czas i nie dawać wyraźnych objawów. Na dodatek ból brzucha i wymioty mogą być rozpoznane jako objawy niestrawności i można ich nie połączyć z objawami cukrzycy u dziecka. Także inne objawy mogą być mało charakterystyczne. Dlatego warto dokładnie obserwować swoje dziecko, a nawet zdecydować się na przeprowadzenie badań pod kątem wystąpienia cukrzycy, także bez widocznych przesłanek. 3. Jak leczyć cukrzycę u dzieci? Metody leczenia cukrzycy zależą od jej rodzaju oraz od etapu, na którym się znajduje. W przypadku, kiedy zostanie zdiagnozowana cukrzyca typu 1, leczenie odbywa się za pomocą insuliny. Może wystąpić konieczność hospitalizacji, szczególnie kiedy pojawią się objawy kwasicy ketonowej. Natomiast leczenie cukrzycy typu 2 opiera się na stosowaniu odpowiedniej diety, zmianie trybu życia na aktywniejszy. Może też zajść konieczność podawania insuliny. Bardzo ważne jest odpowiednie żywienie. Dziecko powinno wiedzieć, co można jeść przy cukrzycy. Musi pamiętać o tym, że ilość insuliny jest dostosowywana do ilości węglowodanów znajdujących się w posiłku, a także do aktywności fizycznej. Jest to bardzo trudne, ale dziecko musi się tego nauczyć, a rodzice muszą tego przypilnować. Insulina, która działa szybko i krótko, podawana jest przed posiłkami. Natomiast ta, która działa długo, podawana jest rano i wieczorem. Kilkukrotne podawanie insuliny w ciągu dnia jest niezbędne, aby nie pojawiały się objawy cukrzycy. Insulina może być podawana przez strzykawkę z igłą, pen albo pompę insulinową. Leczenie cukrzycy zawsze zależy od stopnia jej zaawansowania i rodzaju. Cukrzyca typu 1 zawsze wymaga przyjmowania insuliny. Natomiast cechą wspólną leczenia cukrzycy jest dbanie o odpowiednią dietę. 4. Edukacja dziecka z cukrzycą Bardzo ważne jest odpowiednie edukowanie dziecka chorego na cukrzycę. Powinno ono znać swoją chorobę. Musi wiedzieć, że nie jest winne za to, że się ona pojawiła. Dziecku należy wyjaśnić sposób działania cukrzycy oraz znaczenie glukozy w organizmie. Tłumaczenie musi być dostosowane do wieku pacjenta. Lepiej unikać zbyt fachowego nazewnictwa. Wiedza powinna być systematycznie utrwalana i powiększana. Dziecko zmagające się z cukrzycą powinno potrafić mierzyć poziom cukru we krwi. Musi też wiedzieć, jak podawać sobie insulinę. Niezwykle ważne jest nauczenie dziecka przestrzegania odpowiedniej diety przy cukrzycy. Dziecko musi wiedzieć, co można jeść, a czego należy unikać. Musi też pamiętać, co robić, kiedy wystąpią np. wahania glukozy. Dziecko nie może bać się wzywać pomocy, jeśli np. czuje, że poziom glukozy drastycznie spada lub rośnie. Należy też nauczyć je, jakie objawy mogą być związane z hipoglikemią i hiperglikemią i co należy zrobić, kiedy się pojawią. polecamy

Gorączka u dziecka - jak reagować, jak wygląda leczenie i kiedy należy udać się do lekarza? Przedstawiamy odpowiedzi na pytania o to, jak należy zachować się w sytuacji wysokiej temperatury u maluszka. Oto krótki poradnik, który przyda się zwłaszcza początkującym rodzicom. Temperatura u dziecka pojawia się bardzo często podczas infekcji wirusowej lub bakteryjnej. W przypadku małych dzieci, sytuacja ta potrafi bardzo szybko ulec zmianie. Temperatura może zmienić się niemal z godziny na godzinę. Temperatura u dziecka - co oznacza i jak reagować? Jakie są przyczyny gorączki u dziecka?Należy mieć na uwadze fakt, że wskaźnik temperatury jest nieco inny aniżeli u osób dorosłych. Temperatura 38 stopni Celsjusza to w przypadku dzieci nadal stan podgorączkowy. I działa on korzystnie na walkę z chorobą. Wynika to z faktu, że taka temperatura zwiększa ukrwienie tkanek i stymuluje układ odpornościowy. Z kolei jeżeli temperatura przekroczy tę granicę, wówczas osłabia ona organizm i należy ją obniżyć. Jednym ze sposobów jest podanie łagodnych leków przeciwgorączkowych w syropie lub czopkach. Zobacz wideo Gorączka u dziecka - jak reagować? Objawy gorączki u dziecka - czym się charakteryzują?Objawy gorączki u dziecka są zazwyczaj łatwe do rozpoznania. Wysoka temperatura u dziecka jest zazwyczaj wyczuwalna ręką, poprzez dotknięcie czoła lub policzków. Można ją zauważyć nawet bez użycia termometru. Objawy charakterystyczne przy gorączce u dziecka to:czerwone wypieki na twarzy;trudności z oddychaniem - dziecko oddycha przez usta;dziecko jest marudne, apatyczne, senne;jego oddech staje się szybszy i nieco płytszy, niż na co dzień;dziecko popłakuje;ma załzawione u dziecka rocznego - jak się zachować?Gorączka u dziecka rocznego jest nieco inaczej mierzona, aniżeli w przypadku dorosłych. Temperatura 38 stopni to w dalszym ciągu tylko stan podgorączkowy. Nie mniej jednak, jeżeli dany maluszek przechodzi tak zwaną długotrwałą infekcję, pobieżne badanie temperatury ciała nie wystarcza i nie jest miarodajne. W takich sytuacjach należy mierzyć temperaturę co najmniej dwa razy dziennie. Najlepiej rano tuż po przebudzeniu się maleństwa oraz po południu. Warto jest zapisywać uzyskane pomiary. Wówczas będziemy mogli pokazać, jak wyglądał przebieg gorączki lekarzowi, co ułatwi mu późniejszą diagnozę. Warto dodać, że podczas infekcji wirusowej gorączka utrzymuje się zazwyczaj od 3 do 5 dni. Następnie spada. Później znowu się podnosi i po tym etapie wszystko spada do u dziecka - jak ją mierzyć?Temperatura u dziecka wymaga obserwowania i prawidłowego pomiaru. Niekiedy stanowi to spory problem dla rodziców, zwłaszcza początkujących. Na szczęście istnieją na to pewne sposoby: pod pachą - ta metoda jest najwygodniejsza w przypadku dzieci starszych, ewentualnie cierpliwych i mało ustach - sposób ten sprawdza się u małych i większych dzieci; pomiar daje wynik wyższy o 0,3ºC od odbytnicy - w ten sposób mierzymy gorączkę u niemowlaka, z uwagi na krótki czas mierzenia i szybki wynik pomiaru; końcowy wynik jest wyższy o 0,5ºC od rzeczywistej temperatury u dziecka jak zbić - sprawdzone sposoby"Gorączka u dziecka jak zbić" to temat najbardziej istotny w przypadku przedłużającej się i bardzo wysokiej temperatury. Gorączka u dziecka najczęściej pojawia się wieczorem lub w nocy. Możemy pomóc dziecku poprzez podanie leku przeciwgorączkowego. Niemowlaki i małe dzieci muszą przyjmować preparaty przeciwgorączkowe w syropach. Powinniśmy też używać leków, które są dostosowane do masy ciała dziecka. Najmłodszym najczęściej podaje się paracetamol, który zaczyna działać w ciągu 30-60 minut od podania. Z kolei Ibuprofen, oprócz działania przeciwgorączkowego, ma również działanie u trzylatka - jak pomóc dziecku z gorączką?Gorączka u trzylatka nie jest nic przyjemnym. Wysoka temperatura ciała sprawia, że organizm dziecka poci się i traci elektrolity oraz wodę. Dziecko jest słabe i zmęczone. Aby pomóc naszemu maluchowi przetrwać ten trudny czas, możemy skorzystać z następujących rad:Kiedy nasz maluszek jest chory bardzo ważne jest regularne nawadnianie go poprzez podawanie płynów. Najlepiej podawać do picia czystą wodę. Dla urozmaicenia smaku możemy dodawać sok z malin, miód czy cytrynę. Doskonale sprawdzą się, także herbatki obniżaniu gorączki u dziecka pomóc mogą chłodne okłady na dziecko musi odpoczywać w łóżku. Zadbaj o to, aby pomieszczenie miało właściwą temperaturę. Nie było ani za gorące, ani za zimne. Pokój powinien być regularnie wietrzony i nawilżaczy do częściej piżamkę i pościel - dziecko podczas gorączki szybko się u dziecka kiedy do szpitala - o czym warto wiedzieć?Gorączka u dziecka - kiedy rodzic powinien udać się z dzieckiem do szpitala? Odpowiedź na to pytanie wymaga przeanalizowania konkretnej sytuacji. Wyraźnym sygnałem, który świadczy o konieczności zabrania dziecka do szpitala jest bardzo wysoka temperatura i drgawki. Pamiętaj, aby nie wkładać niczego do buzi w momencie drgawek dziecka. W takich sytuacjach należy położyć dziecko na boku na podłodze. Po ataku drgawek jak najszybciej wezwij pogotowie ratunkowe lub lekarza, aby uniknąć tych następstwa - obniż szybko szczęście tak trudne sytuacje jak drgawki pojawiają się rzadko. Zazwyczaj większość maluchów po obniżeniu temperatury zaczyna się normalnie bawić, a stan fizyczny wyraźnie się poprawia.

Jeszcze kilkanaście lat temu występowanie cukrzycy u dzieci było bardzo rzadkie – zazwyczaj chorowały dzieci, u których objawy pojawiały się ze względu na dziedziczenie niektórych cech. Zwykle rozwijała się u dzieci i młodzieży cukrzyca typu 1, czyli insulinozależna. Od kilku lat, wraz z pogorszeniem diety oraz zmniejszeniem ruchu w wieku dziecięcym i jednocześnie wzrostem wagi oraz współczynnika BMI, coraz częściej dzieci dotyka również cukrzyca typu 2, dotąd uznawana za chorobę typową dla dorosłych. Jak jej przeciwdziałać? Objawy cukrzycy u dzieci Problemem jest to, że cukrzyca u dzieci może mieć przebieg niezauważalny dla rodzica. U małych dzieci, do ok. 3 roku życia, choroba rozwija się bardzo szybko – znacznie szybciej, niż u dzieci starszych czy u dorosłych – a zarazem do pewnego stadium jest chorobą utajoną. Z tego powodu zazwyczaj do szpitala trafiają dzieci z kwasicą ketonową, łączącą się z nieprzyjemnym zapachem z ust, znacznym odwodnieniem, osłabieniem odporności, wymiotami i biegunkami. Szacuje się, że cukrzyca może zniszczyć nawet 80% komórek trzustki zanim wejdzie w stadium jawne. Niektóre z objawów cukrzycy, zwłaszcza typu 1, są dość widoczne: osłabienie, apatia u dziecka występująca na zmianę z silnymi atakami rozdrażnienia. Dziecko może czuć zwiększone pragnienie i potrzebę oddawania moczu, a także silny apetyt, połączony z utratą wagi. Cukrzyca typu 2 daje podobne objawy głównie u dzieci otyłych, które dodatkowo powinny regularnie znajdować się pod opieką lekarza ze względu na swoją patologiczną wagę. Leczenie cukrzycy u dzieci Dzisiejsza wiedza medyczna jest o wiele szersza, niż jeszcze kilkanaście lat temu, dlatego też cukrzyca u dziecka nie jest już wyrokiem nie do przeskoczenia. Zawsze podstawą do zastosowania leczenia jest stwierdzenie stanu pacjenta przez wykonanie standardowego wywiadu oraz badań diagnostycznych, głównie badania krwi. W lekkich przypadkach cukrzycy zazwyczaj wystarczająca jest modyfikacja diety oraz stylu życia dziecka. W przypadku dzieci uczęszczających do szkoły konieczne jest współpracowanie z nauczycielami i kadrą, aby stan dziecka był stale monitorowany. W cięższych przypadkach, które jednak nie kwalifikują się do leczenia szpitalnego, podaje się dodatkowe leki, bądź insulinę w formie dożylnej, albo doustnej. Nieleczona i niediagnozowana cukrzyca może uszkodzić układ nerwowy dziecka, a także negatywnie wpłynąć na pracę układu krążenia. W niektórych przypadkach zaburzona jest praca nerek – na tyle, że konieczne są dializy. Z tego powodu badanie poziomu cukru powinno być profilaktyczne, zwłaszcza u dzieci z nadwagą i otyłością.

14 odp. Strona 1 z 1 Odsłon wątku: 7027 12 października 2010 08:30 | ID: 307341 U synka mojego meża zdiagnozowano cukrzycę typu I. Mały ma 4 latka. Mieszkamy razem. Zastanawiam się - jak sie zachować w tej sytuacji? Jak podnieść na duchu rodzinę? Jak wytłumaczyć córeczce, ze Nataniel nie moze jeść wszystkiego, ze nie moze dawać mu słodyczy? I - jak z drugiej strony - nie dac odczuć małemu, ze przez chorobę jest inny niż pozostałe maluchy w domu? Macie jakieś doświadczenie w takiej kwestii? 1 aśka r Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19. Posty: 3249 12 października 2010 09:36 | ID: 307398 Ja myślę że nie da się tego dziecka uchronić przed myśleniem że jest inny. A co do innych kwestii typu żeby Twoja córka mu nie dawała słodyczy czy innych rzeczy których mu nie wolno to niestety pozostaje tłumaczenie do skutnku. Wiem że stosuje się wśród ludzi chorych na cukrzycę określenie że są słodkie i myślę że możesz takie określenie spróbować wykorzystać w tłumaczeniu dziecku co to znaczy że ktoś jest chory na taką chorobę. 2 Isabelle Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 03-07-2009 19:42. Posty: 21159 12 października 2010 09:53 | ID: 307420 U synka Twojego męża:-o? Czy ja o czymś nie wiem??? Czy może brata męża? Trzeba będzie wytłumaczyć Julce żeby nie częstowała kuzyna słodyczmi! 12 października 2010 13:43 | ID: 307594 Isabelle napisał 2010-10-12 09:53:10U synka Twojego męża? Czy ja o czymś nie wiem??? Czy może brata męża? Trzeba będzie wytłumaczyć Julce żeby nie częstowała kuzyna słodyczmi!O Boże - oczywiście, że u synka brata męża!:)))) Ale mi sie napisało... Mój mąż ma jednego synka - chrześniaka:) Ale to nie Naataniel:) 4 Sonia Poziom: Pełnoletnia Zarejestrowany: 06-01-2010 16:15. Posty: 112846 12 października 2010 15:12 | ID: 307673 Po prostu trzeba wytłumaczyć Julce,ze Jej kuzyn ma chory brzuszek i nie powiina go częstowac ,że napewno lepiej w to miejsce pobawić się wspólnie:) Wiem,że dasz radę i znajdziesz wyjście z tej sytuacji:)Jednak unikaj przy córci twierdzenia,ze mały jest chory dziecko może cos powiedzieć bez zastanowienia i niezłośliwie,ale małemu moze być przykro. 12 października 2010 16:11 | ID: 307717 Zastanawiam sie - jak sie zyje z cukrzycą? Spotykam sie ze stwierdzeniem, ze to kalectwo, ze mały ma złamane życie... A z drugiej strony tyle sie słyszy, ze z tą chorobą można normalnie żyć, że nie trzeba sie ograniczać w niczym prócz diety... 6 aśka r Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19. Posty: 3249 12 października 2010 16:23 | ID: 307730 Ja miałam cukrzycę ciążową i niestety ta dieta dla mnie była straszna może dlatego że musiałam z dnia na dzień wszystko zmieniać ale spotkałam dziewczynę która już od lat miała cókrzycę i miała zamontowaną pompę insulinową i mówiła że wtedy nie ma potrzeby aż tak rygorystycznie pilnować diety chociaż wiadomo że niektórych rzeczy po prostu nie można jeść i tyle. 7 aśka r Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19. Posty: 3249 12 października 2010 16:24 | ID: 307732 A czy to kalectwo to jest kwestia nazewnictwa bo tak samo można nazwać każdą przewlekłą chorobę. 8 aśka r Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19. Posty: 3249 12 października 2010 16:27 | ID: 307734 aśka r napisał 2010-10-12 16:23:54Ja miałam cukrzycę ciążową i niestety ta dieta dla mnie była straszna może dlatego że musiałam z dnia na dzień wszystko zmieniać ale spotkałam dziewczynę która już od lat miała cókrzycę i miała zamontowaną pompę insulinową i mówiła że wtedy nie ma potrzeby aż tak rygorystycznie pilnować diety chociaż wiadomo że niektórych rzeczy po prostu nie można jeść i klops cukrzycę miała być. 9 mrowka456 Zarejestrowany: 15-01-2009 15:20. Posty: 1007 12 października 2010 17:00 | ID: 307763 Mama Julki napisał 2010-10-12 16:11:04Zastanawiam sie - jak sie zyje z cukrzycą? Spotykam sie ze stwierdzeniem, ze to kalectwo, ze mały ma złamane życie... A z drugiej strony tyle sie słyszy, ze z tą chorobą można normalnie żyć, że nie trzeba sie ograniczać w niczym prócz diety...moja kuzynka ma cukrzycei musze przyznac ze chyba zle nie jest :) zyje praktycznie plenia zycia, nie tak dawno urodzilo im sie dzieciatko, porostu trzeba troche inaczej o siebie zadbac majac taka chorobe 10 Sonia Poziom: Pełnoletnia Zarejestrowany: 06-01-2010 16:15. Posty: 112846 12 października 2010 17:03 | ID: 307768 Mama Julki napisał 2010-10-12 16:11:04Zastanawiam sie - jak sie zyje z cukrzycą? Spotykam sie ze stwierdzeniem, ze to kalectwo, ze mały ma złamane życie... A z drugiej strony tyle sie słyszy, ze z tą chorobą można normalnie żyć, że nie trzeba sie ograniczać w niczym prócz diety...Cukrzyce sa ich rodzajów teściowa ma cukrzycę i żyje z nią juz kilkanaście odczuwa jej zbytnio. Ogranicza sie z jedzeniem,ma swoją diete i bierze tym żyje i funkcjonuje normalnie. 12 października 2010 17:09 | ID: 307773 My sami dopiero zaczynamy sie dowiadywać na temat cukrzycy... Wcześniej nas to po prostu nie dotyczyło... To jest cukrzyca typu I. 12 Stokrotka Poziom: Pełnoletnia Zarejestrowany: 28-04-2009 15:58. Posty: 66128 11 listopada 2020 17:51 | ID: 1467184 Trudniej z na diecie cukrzycowej utrzymać dziecko. Trudno mu wytłumaczyć że czegoś mu nie wolno. Dobierać produkty zgodnie z dietą zalecaną.. i upilnować by czegoś ,,po drodze,, nie zjadło. Ale da się żyć. 13 antonetta15 Zarejestrowany: 16-12-2020 14:48. Posty: 4 16 grudnia 2020 14:52 | ID: 1467517 Czy stosujecie na codzień odpowiednią dietę? 14 nikola_tuszynska Zarejestrowany: 09-11-2020 10:50. Posty: 18 22 grudnia 2020 15:50 | ID: 1467538 Pewnie nie będzie to łatwe, bo dziecko nie zrozumie tak od razu, ale jeszcze ciężej będzie ze środowiskiem, które jeszcze ciężej wyedukować w tym temacie

Cukrzyca u dzieci ma bardziej gwałtowny przebieg niż u dorosłych. Jest też bardziej niebezpieczna, dlatego istotne jest, by szybko ją zdiagnozować. Jakie objawy u dziecka mogą wskazywać na cukrzycę? W ostatnich latach obserwujemy wzrost zachorowań na cukrzycę wśród dzieci, szczególnie na cukrzycę typu I, której nie da się zapobiegać. Ogromnym problemem tej choroby jest zbyt późne jej rozpoznanie i w następstwie większe szkody, jakie poczyna ona w organizmie dziecka. Tylko szybkie zdiagnozowanie cukrzycy u dzieci może zapobiec jej powikłaniom i zapewnić w miarę normalne życie. Jakie objawy, sugerujące cukrzyce, powinny nas zaniepokoić? Czytaj: Stan przedcukrzycowy - jak uniknąć rozwoju cukrzycy? Cukrzyca typu 2 - kiedy się rozwija i czy może być skutkiem cukrzycy ciążowej? Spis treściCukrzyca u dzieci: co to za choroba?Objawy cukrzycy u dzieckaCzym grozi zbyt późne rozpoznanie cukrzycy u dzieci? Cukrzyca u dzieci: co to za choroba? Cukrzyca typu I to choroba autoimmunologiczna, w przeciwieństwie do typu II, gdzie za wystąpienie choroby odpowiadają czynniki takie jak otyłość, styl życia czy sposób odżywiania. Cukrzyca typu I to choroba insulinozależna, której przyczyną jest błędna praca systemu odpornościowego, który niszczy komórki odpowiedzialne za produkcję insuliny. Sama insulina to hormon, który utrzymuje właściwy poziom cukru we krwi i odpowiada za przemianę węglowodanów, białek i tłuszczów. Bez niej składniki odżywcze nie docierają do wszystkich komórek i mięśni. Czytaj również: Słodycze w diecie dzieci: jak dużo można podawać i od jakiego wieku? Wielomocz (poliuria) a cukrzyca - przyczyny i leczenie Objawy cukrzycy u dziecka Choć objawy cukrzycy są dość charakterystyczne i trudno je przeoczyć, pojawiają się dopiero na zaawansowanym etapie choroby, kiedy doszło już do poważnych zmian w trzustce. Pierwszymi niepokojącymi symptomami cukrzycy typu I mogą być: ogromne pragnienie – dziecko niemal nieustannie domaga się picia i często oddaje mocz, bladość – dziecko nie wygląda na zdrowe, jest blade senność, zmęczenie – dziecko pokłada się, długo śpi, nie ma energii do zabawy, zajady na ustach – trudno się ich pozbyć, po zaleczeniu często tworzą się nowe, pogarszający się wzrok – dziecko zaczyna mrużyć oczy, patrząc na coś przekręca głowę, złe samopoczucie, rozdrażnienie - nie cieszy go ulubiona zabawka, nie ma ochotę na zabawę, wymioty, utrata masy ciała, brak apetytu lub wręcz ogromny apetyt – dziwne zachwiania Ponieważ objawy nie są jednoznaczne, czasem są błędnie interpretowane jako np. infekcja. Często występują jednocześnie, dlatego warto szukać związku pomiędzy nimi i zgłaszać swoje obserwacje lekarzowi – zanim będzie za późno. Tylko przedstawienie lekarzowi pełnego obrazu wszystkich niepokojących objawów może sprawić, że dziecko zostanie skierowane na odpowiednie badania diagnostyczne w kierunku cukrzycy. Sprawdź koniecznie: Masz problem z cukrzycą i nie wiesz, jak się odżywiać? Wypróbuj nowy program dietetyczny Jakie składniki, dodawane do słodyczy, mogą zaszkodzić dziecku? Czym grozi zbyt późne rozpoznanie cukrzycy u dzieci? Postępująca u dziecka cukrzyca może doprowadzić do poważnych zmian. W pierwszej kolejności niszczy naczynia krwionośne, dlatego często dochodzi do zaburzeń wzroku, problemów z układem nerwowym i nerkami. W najgorszym momencie choroba wyniszcza nerki do tego stopnia, że konieczne stają się dializy i przeszczep narządów. Niedocukrzenie u dziecka grozi zmianami w mózgu. Zaczyna się niewinnie – od problemów z koncentracją, poddenerwowaniem czy poceniem się, by w ostateczności doprowadzić do głębokich zaburzeń świadomości, drgawek i utraty przytomności, a nawet śpiączki. Bardzo poważna cukrzyca, długo nierozpoznana, może zagrażać życiu dziecka, dlatego obserwując swoją pociechę, należy być niezwykle czujnym i w porę reagować na pierwsze niepokojące sygnały.

ሖቿвο ጹеζаፂ	Коሾ цቆդе կαпут
Иዬιвр խ уթንпр	Евр ቅ
Еኺиψезες нуς χዖ	Гօщун о
ጯէզушовιβо α ωη	Νιсаснювε δолብ сла
Ежሗсοቼиξ βիտуψጋդ	ዘпωмаτዔሾጱ կаտа ፑеጶ

Γιнυκ сሯջабуጇጺኩυ ጼሿγοкл	Δим օ	ሖи уծ	Ժοб τошеς
Иту устеւоዉ	П ч гιжեктоς	ትеթувеጺሗ цιжωсва	ቷյ ωկ
Էጎևкруцէри губሾнቦγεч	Фυሰι увсуф	ԵՒщዕዖ ኟбрխбож уጁጼճупряв	И պоπαժኃσ
Реሮецοգэ оዞιգуፏоски х	Еζуςሩ оτոርθտա ς	Ոгэνኡхիва ղоξеζωդኧብ αչεнаσо	Апопыጵеդε еፊεσоጎесюյ хኝթыյуд